Öz
Bağlama öğrenmeye yönelik mevcut birkaç alternatif yolun izlendiği bilinmektedir. Bağlama öğrenimi geçmişten günümüze devam eden usta-çırak ilişkisinin yanı sıra son zamanlarda yazılmaya başlayan metotlar ve medya araçları vasıtasıyla ulaşılan video/ses kayıtları aracılığı ile gerçekleşmektedir. Günümüzde teknik ve sosyal imkanların eskiye nazaran daha ulaşılabilir olmasından dolayı bağlama icrasına başlamak isteyenlerin birçok alternatifinin olduğunu söylemek mümkündür. Araştırma durum tespiti yapmaya yönelik olup betimsel bir özelliğe sahiptir. Araştırma sürecinde dijital ve yazılı kaynaklar taranarak konuya yönelik bilgiler elde edilmeye çalışılmıştır. Araştırmada; usta-çırak ilişkisinin geleneksel haliyle varlığını sürdürdüğü, metot çalışmaları ve medya araçlarının yaygınlaşmasıyla birlikte usta-çırak ilişkisinin yeni biçimlerle ortaya çıktığı, ortaya çıkan yeni biçimlerde karşılıklı ilişkinin olmadığı bunun aksine tek taraflı bilgi alışverişinin sağlandığı sonuçlarına ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Açar, Y. (2019). “Bağlama Eğitiminde Kullanılan Notasyonların Öğrencilerin Deşifre Başarısına Etkisi” (Doktora Tezi). İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Malatya.
- Açın, C. (1994). “Enstruman Bilimi (Organoloji)” İstanbul: Yenidoğan Basımevi Ltd. şti.
- Ak, Ş. M. (2009). “Türk Musikisi Tarihi” Ankara: Akçağ Yayınları.
- Alemdar Çankaya E., Karagöz Dursun B., Parasız G. (2021). “9. Sınıf Öğrencilerine Değerlerin Müzik Etkinlikleri Yoluyla Kazandırılması” Eğitim Bilimlerinde Araştırma ve Değerlendirmeler. Cilt.2, Ankara: Gece Kitaplığı.
- Algı, S. (2006). “Üniversitelerimizin Eğitim Fakültelerine Bağlı Müzik Eğitimi Anabilim Dallarında Yüksek Bağlamada Yöresel Tezene Tavırlarının Kullanım Durumlarına Yönelik Bir Çalışma” (Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- Aslan, F. (2008). Âşık Edebiyatı “Usta-Çırak Geleneği” İle Geleneksel Osmanlı Türk Müziği “Meşk Usûlü”Nün Karşılaştırılması. 38. Icanas (Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi), Cilt 1, Sayı 1. Ankara.
- Creswell, J.W. (2017). Karma Yöntem Araştırmalarına Giriş. (Çev. M. Sözbilir). Ankara: Pegem Akademi,
- Demirsipahi, C. (1975). Türk Halk Oyunları. Ankara: Türkiye İş Bankası Yayınları:148
- Feyzi, A. (2015). Darü’l Elhan’a Ait Anadolu Halk Şarkıları Defterlerinde Erzurum Türküleri. A. Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi [TAED], 54.
- Göktaş, U. (2020). Bağlama Çalgısında Nota-İcra Farklılıklarına Sebep Olan Etkenler, İnönü Üniversitesi Kültür ve Sanat Dergisi, Cilt-6, Sayı-1.
- Haşhaş, S. (2013). “Bağlama Eğitiminde Bağlama Tutuş, Mızrap (Tezene) Tutuş-Vuruş Yönlerinin Yeri ve Önemi Üzerine Bir İnceleme” (Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Müzik Anabilim Dalı. Erzurum.
- Haşhaş, S. (2017). “Bağlama İcrasında Geleneksellik ve ‘Yenilikçilik’ Konuları Üzerine Genel Bir Değerlendirme” İnönü Üniversitesi Kültür ve Sanat Dergisi, Sayı: 3, Basım Tarihi: 2017, Malatya.
- İmik, Ü., Haşhaş, S. (2015). “Medya Araçlarının Bağlama Sazının Öğreniminde Kullanımı”. İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, Cilt-1, Sayı-1, (s.31-40).
- Karasar, N. (2018). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.
- Kaya, D. (1994). Sivas’ta Âşıklık Geleneği ve Âşık Ruhsatî, Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi Yayınları.
- Parlak, E. (2000). Türkiye’de El ile (Şelpe) Bağlama Çalma Geleneği ve Çalış Teknikleri. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Öz
It is known that there are several alternative ways to learn baglama. Baglama learning takes place through the master-apprentice relationship that has been going on from the past to the present, as well as through video /audio recordings reached through methods and media tools that have recently started to be written. Nowadays, due to the fact that social and technical opportunities are more accessible than before, it is possible to say that there are many alternatives for those who want to start performing the baglama. The research is aimed at conducting due diligence and has a descriptive feature. During the research process, digital and written sources were scanned and information about the subject was tried to be obtained. In the research; It has been observed that the master-apprentice relationship continues to exist in its traditional form. With the spread of method studies and media tools, it has been observed that the master-apprentice relationship has emerged in new forms. It has been seen that there is no mutual relationship in the new forms that have emerged, but on the contrary, a one-sided exchange of information has been achieved.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Açar, Y. (2019). “Bağlama Eğitiminde Kullanılan Notasyonların Öğrencilerin Deşifre Başarısına Etkisi” (Doktora Tezi). İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Malatya.
- Açın, C. (1994). “Enstruman Bilimi (Organoloji)” İstanbul: Yenidoğan Basımevi Ltd. şti.
- Ak, Ş. M. (2009). “Türk Musikisi Tarihi” Ankara: Akçağ Yayınları.
- Alemdar Çankaya E., Karagöz Dursun B., Parasız G. (2021). “9. Sınıf Öğrencilerine Değerlerin Müzik Etkinlikleri Yoluyla Kazandırılması” Eğitim Bilimlerinde Araştırma ve Değerlendirmeler. Cilt.2, Ankara: Gece Kitaplığı.
- Algı, S. (2006). “Üniversitelerimizin Eğitim Fakültelerine Bağlı Müzik Eğitimi Anabilim Dallarında Yüksek Bağlamada Yöresel Tezene Tavırlarının Kullanım Durumlarına Yönelik Bir Çalışma” (Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- Aslan, F. (2008). Âşık Edebiyatı “Usta-Çırak Geleneği” İle Geleneksel Osmanlı Türk Müziği “Meşk Usûlü”Nün Karşılaştırılması. 38. Icanas (Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi), Cilt 1, Sayı 1. Ankara.
- Creswell, J.W. (2017). Karma Yöntem Araştırmalarına Giriş. (Çev. M. Sözbilir). Ankara: Pegem Akademi,
- Demirsipahi, C. (1975). Türk Halk Oyunları. Ankara: Türkiye İş Bankası Yayınları:148
- Feyzi, A. (2015). Darü’l Elhan’a Ait Anadolu Halk Şarkıları Defterlerinde Erzurum Türküleri. A. Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi [TAED], 54.
- Göktaş, U. (2020). Bağlama Çalgısında Nota-İcra Farklılıklarına Sebep Olan Etkenler, İnönü Üniversitesi Kültür ve Sanat Dergisi, Cilt-6, Sayı-1.
- Haşhaş, S. (2013). “Bağlama Eğitiminde Bağlama Tutuş, Mızrap (Tezene) Tutuş-Vuruş Yönlerinin Yeri ve Önemi Üzerine Bir İnceleme” (Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Müzik Anabilim Dalı. Erzurum.
- Haşhaş, S. (2017). “Bağlama İcrasında Geleneksellik ve ‘Yenilikçilik’ Konuları Üzerine Genel Bir Değerlendirme” İnönü Üniversitesi Kültür ve Sanat Dergisi, Sayı: 3, Basım Tarihi: 2017, Malatya.
- İmik, Ü., Haşhaş, S. (2015). “Medya Araçlarının Bağlama Sazının Öğreniminde Kullanımı”. İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, Cilt-1, Sayı-1, (s.31-40).
- Karasar, N. (2018). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.
- Kaya, D. (1994). Sivas’ta Âşıklık Geleneği ve Âşık Ruhsatî, Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi Yayınları.
- Parlak, E. (2000). Türkiye’de El ile (Şelpe) Bağlama Çalma Geleneği ve Çalış Teknikleri. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 28 Ekim 2022 |
| Gönderilme Tarihi | 22 Eylül 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 1 Sayı: 11 |
