Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

4- 6 Yaş Çocuklarının Kişiler Arası Problem Çözme Becerileri ve Okul Öncesi Eğitim Alma Durumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 1, 72 - 83, 01.02.2019

Çağlayan Dinçer , İlkay Göktaş

Öz

Bu araştırma;
4-6 yaş çocuklarının okul öncesi eğitim alma durumlarının kişiler arası problem
çözme becerileri üzerindeki etkisinin incelenmesi amacıyla
gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya okul öncesi eğitim alan ve okul öncesi eğitim
almayan 15’er çocuktan toplam 30 çocuk katılmıştır. Çocuklara Okul Öncesi
Kişiler Arası Problem Çözme Testi – OKPÇ uygulanmıştır. Elde edilen verilerin
analizinde, bağımsız örneklemler için (Independent Samples T-Test) T-test
kullanılmıştır. Araştırma sonucunda okul öncesi eğitim alan 4-6 yaş çocuklarının
kişiler arası problem çözme becerilerinin, okul öncesi eğitim almayan
çocuklardan yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

kişiler arası problem çözme becerileri okul öncesi eğitim

Kaynakça

  • Alisinanoğlu, F., & Kesicioğlu, O. S. (2010). Okul öncesi dönem çocuklarının davranış sorunlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Giresun ili örneği). Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 3 (1), 93-110
  • Anlıak, Ş. ve Dinçer, Ç. (2005). Farklı Eğitim Yaklaşımları Uygulayan Okul Öncesi Eğitim Kurumlarına Devam Eden Çocukların Kişiler Arası Problem Çözme Becerilerinin Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38, 149-166.
  • Anthony, L. G., ve diğ. (2005). The relationships between parenting stress, parenting behaviour and preschoolers' social competence and behaviour problems in the classroom. Infant and Child Development: An International Journal of Research and Practice, 14(2), 133-154.
  • Avcıoğlu, H. (2003). Okulöncesi dönemdeki çocuklara sosyal becerilerin öğretilmesinde işbirlikçi öğrenme yöntemi ile sunulan öğretim programının etkililiğinin incelenmesi. OMEP Dünya Konsey Toplantısı ve Konferansı Bildiri Kitabı, Cilt 1, 490-504.
  • Banks, T. (2018). Observing four and five year olds’ cognitive problem-solving: A qualitative study using a variation of Vygotsky’s double stimulation method. Doctoral dissertation, Texas Woman’s University, Texas.
  • Battistich, V., Solomon, D., Watson, M., & Schaps, J. (1989). Effects of an elementary school program to enhance prosocial behavior vs. children’s cognitive-social problem-solving skills and strategies. Journal of Applied Developmental Psychology, 10, 147–169.Bayrak, H.U. ve Akman, B. (2018). "İnanılmaz Yıllar Çocuk Eğitim Programı" nın Uyarlanması ve Programın Etkinliğinin Araştırılması. Eğitim Bilimleri: Kuram ve Uygulama , 18 (2), 397-425.Bilir Seyhan, G., Ocak Karabay, S., Arda Tuncdemir, T. B., Greenberg, M. T., & Domitrovich, C. (2019). The effects of Promoting Alternative Thinking Strategies Preschool Program on teacher–children relationships and children's social competence in Turkey. International Journal of Psychology, 54(1), 61-69.
  • Bingham, A. (1998). Çocuklarda problem çözme yeteneklerinin geliştirilmesi (Çev. A. Ferhan Oğuzkan). İstanbul: Milli Eğitim Yayınevi.(Eserin orjinali 1958’de yayımlandı).Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. , Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. , Demirel, F.(2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi, s.185
  • Bülbül, N. E. (2008). 4 yaş çocuklarının sosyal becerilerinin bazı değişkenler açısından değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Cai, X., Kaiser, A. P., ve Hancock, T. B. (2004). Parent and teacher agreement on child behavior checklist items in a sample of preschoolers from low-income and predominantly African- American families. Journal of Clinical Child & Adolescent Psychology, 33(2), 303-312.
  • Çam, S. ve Tümkaya, S. (2007). Kişilerarası Problem Çözme Envanteri’nin (Kpçe) Geliştirilmesi: Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 28, 95-112.
  • Dalkılıç, N. M. (2014). Okul Öncesi eğitime devam eden çocukların kişiler arası problem çözme becerileri ile sosyal duygusal uyumlarının karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Derman, M. T., & Başal, H. A. (2013). Okulöncesi çocuklarında gözlenen davranış problemleri ile ailelerinin anne-baba tutumları arasındaki ilişki. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 115-144.
  • Dinçer, Ç. (1995). Anaokuluna devam eden 5 yaş grubu çocuklarına kişiler arası problem çözme becerilerinin kazandırılmasında eğitimin etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
  • Dinçer, Ç ve Güneysu, S. (1997). Examiningtheeffects of problem- solvingtraining on theacquisition of interpersonal problem solvingskillsby 5- year- oldchildren in Turkey. International Journal of Early Years Education, 5 (1) 37- 46.
  • Domitrovich, C. E., Cortes, R. C., & Greenberg, M. T. (2007). Improving young children’s social and emotional competence: A randomized trial of the preschool “PATHS” curriculum. The Journal of primary prevention, 28(2), 67-91.
  • Dow, G. T. & Mayer, R. E. (2004). Teaching students to solve insight problems: evidence for domain specificity in creativity training, Creativity Research Journal, 16(4), 389- 398.
  • Durmuşoğlu Saltalı, N., & Arslan, E. (2012). Ebeveyn Tutumlarının Anasınıfına Devam Eden Çocukların Sosyal yetkinlik ve İçe Dönüklük Davranışını Yordaması. İlköğretim Online, 11(3), 729-737.
  • Ersanlı, K. Ve Balcı, S. (1998). İletişim becerileri envanterinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 10, 7-12. Gage, W. L. and D.C. Berliner (1988). Educational Psychology. Rosten. Houghton Mifflin Company: 124-130.
  • Gilliam, W. S. (2005). Prekindergarteners left behind: Expulsion rates in State Prekindergarten systems. Unpublished manuscript, Yale University.Goffin, S.G., ve Tull, C.Q. (1985). Problem solving: Encouraging active learning. Young Children. 40, 28-32.
  • Günindi, N. (2008). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden altı yaş çocuklarının sosyal uyum becerileri ile anne babalarının empatik becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Güven, G. ve Azkeskin, K.E. (2014). Erken Çocukluk Eğitimi. İçinde İbrahim H. Diken (ed), Erken Çocukluk Eğitimi ve Okul Öncesi Eğitim (2-50). Ankara, Pegem Akademi.
  • Hohmann, M., Weikart, D. P. ve Epstein, A. S. (1995). Educating young children: Active learning practices for preschool and child care programs. Ypsilanti, MI: High/Scope Press.
  • Hune, J. B., ve Nelson, C. M. (2002). Effects of teaching a problem-solving strategy on preschool children with problem behavior. Behavioral Disorders, 27(3), 185-207.
  • Işık, M. (2007). Anasınıfına devam eden beş altı yaş çocuklarına sosyal uyum ve beceri ölçeğinin uyarlanması ve uygulanması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi. Gazi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Johnson, J,L. (2000). Preventing Conduct Problems and Increasing Social Competence ın Hıgh-Rısk Preschoolers. Doctoral Dissertation, Regent Uiversity, Virgina.
  • Joseph, G. E. ve Strain, P. S. (2003). Comprehensive evidence-based social—emotional curricula for young children: An analysis of efficacious adoption potential. Topics in Early Childhood Special Education, 23(2), 62-73.
  • Kapıkıran, N. A., İvrendi, A. B., ve Adak, A. (2006). Okul Öncesi Çocuklarında Sosyal Beceri: Durum Saptaması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(19), 19-27.
  • Kesicioğlu, O. S. (2015). Okul öncesi dönem çocukların kişilerarası problem çözme becerilerinin incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 40, 327-342.
  • Magid, R. W. (2018). Young children's reasoning about their own and others' cognition. Doctoral dissertation, Massachusetts Institute of Technology.
  • Metwally, E. O., ve Akyol, A. K. (2018). A Study of Problem Solving Skills of Children Attending Preschool and Parental Attitudes. Educational Sciences Research in the Globalizing World, 113.
  • Miller, M., ve Nunn, G. D. (2001). Using Group Discussions to Improve Social Problem-Solving And Learning. Education, 121(3),470-475.Odom, S. L. Ve diğ. (2019). Efficacy of a Comprehensive Early Childhood Curriculum to Enhance Children’s Success. Topics in Early Childhood Special Education, 39 (1), 19-31.
  • Ogelman, H. G. ve Topaloğlu, Z. Ç. (2014). 4-5 Yaş Çocuklarının Sosyal Yetkinlik, Saldırganlık, Kaygı Düzeyleri ile Anne-Babalarının Ebeveyn Özyeterliği Algısı Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(1), 241-271.
  • Oktay, A. (2002). Yaşamın sihirli yılları:Okul öncesi dönem. (3. Basım) İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
  • Özdil, G. (2008). Kişilerarası problem çözme becerileri eğitimi programının okul öncesi kurumlara devam eden çocukların kişilerarası problem çözme becerilerine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi. Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
  • Schmitz, M. J., & Winskel, H. (2008). Towards effective partnerships in ancollaborative problem-solving task. The British Journal of Educational Psychological, 78, 581-596.
  • Senemoğlu, N. (1994). Okulöncesi eğitim programı hangi yeterlikleri kazandırmalıdır?. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(10), 21-30.
  • Shure, M. B., Spivack, G. & Jaeger, M. A. (1971). Problem-solving thinking and adjustment among disadvantaged preschool children, Child Development, 42(6), 1791-1803.
  • Squires, J. (2003). The importance of early identification of social and emotional difficulties in preschool childreen. Early Identification Program. University of Oregon Eugene, USA.
  • Ramazan, O. ve Ünsal, Ö. (2012). A study on the relationship between the socialemotional adaptation and behavioral problems of 60-72 month old preschoolers. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 46, 5828 – 5832.
  • Tavlı, S., B. (2007). 6 yaş grubu anasınıfı öğrencilerinin problem çözme becerilerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
  • Yoleri, S. (2014). Okul Öncesi Çocukların Kişilerarası Problem Çözme Becerisi ve Kavram Gelişimi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Eğitim ve Bilim Dergisi, 39, 82-91.
  • Zembat, R. ve Unutkan, P. Ö. (2005). Problem çözme becerilerinin gelişimi. Gelişim ve eğitimde yeni yaklaşımlar. Morpa Yayınları, İstanbul.

Investigation of the Relationship Between Interpersonal Problem Solving Skills and Preschool Education Status of 4-6 Years Old Children

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 1, 72 - 83, 01.02.2019

Çağlayan Dinçer , İlkay Göktaş

Öz

This study was conducted
to examine the effect of preschool education of 4-6-year-old children on their
interpersonal problem-solving skills. A total of 30 children including 15
receiving preschool education and 15 not receiving preschool education participated
in the study. Preschool Interpersonal Problem-Solving Test - PIPST was applied
to the children. The data acquired were analyzed using Independent Samples
t-Test. As a result of the study, it was determined that 4-6-year-old children
receiving preschool education had higher interpersonal problem-solving skills
than those not receiving preschool education.   

Anahtar Kelimeler

interpersonal problem-solving skills preschool education

Kaynakça

  • Alisinanoğlu, F., & Kesicioğlu, O. S. (2010). Okul öncesi dönem çocuklarının davranış sorunlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Giresun ili örneği). Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 3 (1), 93-110
  • Anlıak, Ş. ve Dinçer, Ç. (2005). Farklı Eğitim Yaklaşımları Uygulayan Okul Öncesi Eğitim Kurumlarına Devam Eden Çocukların Kişiler Arası Problem Çözme Becerilerinin Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38, 149-166.
  • Anthony, L. G., ve diğ. (2005). The relationships between parenting stress, parenting behaviour and preschoolers' social competence and behaviour problems in the classroom. Infant and Child Development: An International Journal of Research and Practice, 14(2), 133-154.
  • Avcıoğlu, H. (2003). Okulöncesi dönemdeki çocuklara sosyal becerilerin öğretilmesinde işbirlikçi öğrenme yöntemi ile sunulan öğretim programının etkililiğinin incelenmesi. OMEP Dünya Konsey Toplantısı ve Konferansı Bildiri Kitabı, Cilt 1, 490-504.
  • Banks, T. (2018). Observing four and five year olds’ cognitive problem-solving: A qualitative study using a variation of Vygotsky’s double stimulation method. Doctoral dissertation, Texas Woman’s University, Texas.
  • Battistich, V., Solomon, D., Watson, M., & Schaps, J. (1989). Effects of an elementary school program to enhance prosocial behavior vs. children’s cognitive-social problem-solving skills and strategies. Journal of Applied Developmental Psychology, 10, 147–169.Bayrak, H.U. ve Akman, B. (2018). "İnanılmaz Yıllar Çocuk Eğitim Programı" nın Uyarlanması ve Programın Etkinliğinin Araştırılması. Eğitim Bilimleri: Kuram ve Uygulama , 18 (2), 397-425.Bilir Seyhan, G., Ocak Karabay, S., Arda Tuncdemir, T. B., Greenberg, M. T., & Domitrovich, C. (2019). The effects of Promoting Alternative Thinking Strategies Preschool Program on teacher–children relationships and children's social competence in Turkey. International Journal of Psychology, 54(1), 61-69.
  • Bingham, A. (1998). Çocuklarda problem çözme yeteneklerinin geliştirilmesi (Çev. A. Ferhan Oğuzkan). İstanbul: Milli Eğitim Yayınevi.(Eserin orjinali 1958’de yayımlandı).Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. , Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. , Demirel, F.(2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi, s.185
  • Bülbül, N. E. (2008). 4 yaş çocuklarının sosyal becerilerinin bazı değişkenler açısından değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Cai, X., Kaiser, A. P., ve Hancock, T. B. (2004). Parent and teacher agreement on child behavior checklist items in a sample of preschoolers from low-income and predominantly African- American families. Journal of Clinical Child & Adolescent Psychology, 33(2), 303-312.
  • Çam, S. ve Tümkaya, S. (2007). Kişilerarası Problem Çözme Envanteri’nin (Kpçe) Geliştirilmesi: Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 28, 95-112.
  • Dalkılıç, N. M. (2014). Okul Öncesi eğitime devam eden çocukların kişiler arası problem çözme becerileri ile sosyal duygusal uyumlarının karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Derman, M. T., & Başal, H. A. (2013). Okulöncesi çocuklarında gözlenen davranış problemleri ile ailelerinin anne-baba tutumları arasındaki ilişki. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 115-144.
  • Dinçer, Ç. (1995). Anaokuluna devam eden 5 yaş grubu çocuklarına kişiler arası problem çözme becerilerinin kazandırılmasında eğitimin etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
  • Dinçer, Ç ve Güneysu, S. (1997). Examiningtheeffects of problem- solvingtraining on theacquisition of interpersonal problem solvingskillsby 5- year- oldchildren in Turkey. International Journal of Early Years Education, 5 (1) 37- 46.
  • Domitrovich, C. E., Cortes, R. C., & Greenberg, M. T. (2007). Improving young children’s social and emotional competence: A randomized trial of the preschool “PATHS” curriculum. The Journal of primary prevention, 28(2), 67-91.
  • Dow, G. T. & Mayer, R. E. (2004). Teaching students to solve insight problems: evidence for domain specificity in creativity training, Creativity Research Journal, 16(4), 389- 398.
  • Durmuşoğlu Saltalı, N., & Arslan, E. (2012). Ebeveyn Tutumlarının Anasınıfına Devam Eden Çocukların Sosyal yetkinlik ve İçe Dönüklük Davranışını Yordaması. İlköğretim Online, 11(3), 729-737.
  • Ersanlı, K. Ve Balcı, S. (1998). İletişim becerileri envanterinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 10, 7-12. Gage, W. L. and D.C. Berliner (1988). Educational Psychology. Rosten. Houghton Mifflin Company: 124-130.
  • Gilliam, W. S. (2005). Prekindergarteners left behind: Expulsion rates in State Prekindergarten systems. Unpublished manuscript, Yale University.Goffin, S.G., ve Tull, C.Q. (1985). Problem solving: Encouraging active learning. Young Children. 40, 28-32.
  • Günindi, N. (2008). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden altı yaş çocuklarının sosyal uyum becerileri ile anne babalarının empatik becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Güven, G. ve Azkeskin, K.E. (2014). Erken Çocukluk Eğitimi. İçinde İbrahim H. Diken (ed), Erken Çocukluk Eğitimi ve Okul Öncesi Eğitim (2-50). Ankara, Pegem Akademi.
  • Hohmann, M., Weikart, D. P. ve Epstein, A. S. (1995). Educating young children: Active learning practices for preschool and child care programs. Ypsilanti, MI: High/Scope Press.
  • Hune, J. B., ve Nelson, C. M. (2002). Effects of teaching a problem-solving strategy on preschool children with problem behavior. Behavioral Disorders, 27(3), 185-207.
  • Işık, M. (2007). Anasınıfına devam eden beş altı yaş çocuklarına sosyal uyum ve beceri ölçeğinin uyarlanması ve uygulanması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi. Gazi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Johnson, J,L. (2000). Preventing Conduct Problems and Increasing Social Competence ın Hıgh-Rısk Preschoolers. Doctoral Dissertation, Regent Uiversity, Virgina.
  • Joseph, G. E. ve Strain, P. S. (2003). Comprehensive evidence-based social—emotional curricula for young children: An analysis of efficacious adoption potential. Topics in Early Childhood Special Education, 23(2), 62-73.
  • Kapıkıran, N. A., İvrendi, A. B., ve Adak, A. (2006). Okul Öncesi Çocuklarında Sosyal Beceri: Durum Saptaması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(19), 19-27.
  • Kesicioğlu, O. S. (2015). Okul öncesi dönem çocukların kişilerarası problem çözme becerilerinin incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 40, 327-342.
  • Magid, R. W. (2018). Young children's reasoning about their own and others' cognition. Doctoral dissertation, Massachusetts Institute of Technology.
  • Metwally, E. O., ve Akyol, A. K. (2018). A Study of Problem Solving Skills of Children Attending Preschool and Parental Attitudes. Educational Sciences Research in the Globalizing World, 113.
  • Miller, M., ve Nunn, G. D. (2001). Using Group Discussions to Improve Social Problem-Solving And Learning. Education, 121(3),470-475.Odom, S. L. Ve diğ. (2019). Efficacy of a Comprehensive Early Childhood Curriculum to Enhance Children’s Success. Topics in Early Childhood Special Education, 39 (1), 19-31.
  • Ogelman, H. G. ve Topaloğlu, Z. Ç. (2014). 4-5 Yaş Çocuklarının Sosyal Yetkinlik, Saldırganlık, Kaygı Düzeyleri ile Anne-Babalarının Ebeveyn Özyeterliği Algısı Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(1), 241-271.
  • Oktay, A. (2002). Yaşamın sihirli yılları:Okul öncesi dönem. (3. Basım) İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
  • Özdil, G. (2008). Kişilerarası problem çözme becerileri eğitimi programının okul öncesi kurumlara devam eden çocukların kişilerarası problem çözme becerilerine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi. Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
  • Schmitz, M. J., & Winskel, H. (2008). Towards effective partnerships in ancollaborative problem-solving task. The British Journal of Educational Psychological, 78, 581-596.
  • Senemoğlu, N. (1994). Okulöncesi eğitim programı hangi yeterlikleri kazandırmalıdır?. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(10), 21-30.
  • Shure, M. B., Spivack, G. & Jaeger, M. A. (1971). Problem-solving thinking and adjustment among disadvantaged preschool children, Child Development, 42(6), 1791-1803.
  • Squires, J. (2003). The importance of early identification of social and emotional difficulties in preschool childreen. Early Identification Program. University of Oregon Eugene, USA.
  • Ramazan, O. ve Ünsal, Ö. (2012). A study on the relationship between the socialemotional adaptation and behavioral problems of 60-72 month old preschoolers. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 46, 5828 – 5832.
  • Tavlı, S., B. (2007). 6 yaş grubu anasınıfı öğrencilerinin problem çözme becerilerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
  • Yoleri, S. (2014). Okul Öncesi Çocukların Kişilerarası Problem Çözme Becerisi ve Kavram Gelişimi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Eğitim ve Bilim Dergisi, 39, 82-91.
  • Zembat, R. ve Unutkan, P. Ö. (2005). Problem çözme becerilerinin gelişimi. Gelişim ve eğitimde yeni yaklaşımlar. Morpa Yayınları, İstanbul.
Toplam 42 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Çağlayan Dinçer 0000-0001-5468-9155

İlkay Göktaş 0000-0003-4701-455X

Yayımlanma Tarihi 1 Şubat 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019Cilt: 4 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Dinçer, Ç., & Göktaş, İ. (2019). 4- 6 Yaş Çocuklarının Kişiler Arası Problem Çözme Becerileri ve Okul Öncesi Eğitim Alma Durumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 4(1), 72-83.