Öz
Çocuklara yönelik şiddet, aile çerçevesinde bir veya birden fazla kişi tarafından istismarın çeşitli biçimlerinde (fiziksel şiddet veya istismar, cinsel şiddet veya istismar, psikolojik şiddet veya istismar, ihmal ve diğerleri) gerçekleştirildiğinde, aile içi şiddet olarak tanımlanır. Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu dünya çapında, 2 ila 14 yaş arasındaki on çocuktan yaklaşık altısının fiziksel cezaya maruz kaldığını ve yaklaşık on çocuktan yedisinin psikolojik istismara maruz kaldığını bildirmektedir. Çok sayıda araştırma, aile içi şiddete ve/veya çocuk istismarına maruz kalan çocukların olumsuz psikososyal ve davranışsal sonuçlar yaşama olasılığının daha yüksek olduğunu göstermiştir. Yapılan araştırmalarda, aile içi şiddete maruz kalan çocukların TSSB, endişe, depresyon, zayıf okul performansı sergiledikleri gösterilmiştir. Ayrıca akranlarına karşı daha saldırgan oldukları, sağlık sorunları açısından daha yüksek risk altında oldukları, çocuklukta daha fazla davranışsal ve duygusal sorunlar yaşadıkları ve daha çok suçluluk yaşadıkları belirlenmiştir. Aile içi şiddete maruz kalan çocuklarla çalışırken kullanılan tedavi yöntemlerin etkililiği çok sayıda çalışma ile ortaya konulmuş olan; çocuk ebeveyn psikoterapisi, anne-baba çocuk etkileşim terapisi ve travma odaklı bilişsel davranışçı terapi olarak açıklanmıştır. Çocukların aile içi şiddet deneyimlerinden önemli ölçüde etkilendikleri ve bunun etkisinin kuşaklar arasında yetişkin şiddetine katılımlarıyla yankılanabileceği sonucuna varılmaktadır. Çocukların aile içi şiddete maruz kalmalarının olumsuz yansımaları, özellikle bu tür şiddetin nesiller arası aktarımı göz önüne alındığında, sağlıklı uyum potansiyellerini geliştirmek için müdahale edebilecek faydalı programlara ihtiyaç vardır.
Anahtar Kelimeler: Aile içi şiddet, çocuklar, ruh sağlığı, psikososyal destek
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1. Krug, E. G., Mercy, J. A., Dahlberg, L. L., & Zwi, A. B. (2002). The world report on violence and health. The lancet, 360(9339), 1083-1088.
- 2. United Nations Children’s Fund (UNICEF) (2014) Hidden in plain sight: a statistical analysis of violence against children. Division of Data, Research and Policy. UNICEF, New York
- 3. Bernard van Leer Vakfı. (2014). Türkiye’de 0-8 Yaş Arası Çocuğa Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması. İstanbul: Aile Çocuk Şiddet.
- 4. Oral, Ü. K., Engin, P., & Büyükyazıcı, Z. (2010). Türkiye’de Çocuk İstismarı ve Aile İçi Şiddet Araştırması. UNICEF Türkiye.
- 5. Renner, L. M., & Boel-Studt, S. (2017). Physical family violence and externalizing and internalizing behaviors among children and adolescents. American journal of orthopsychiatry, 87(4), 474.
- 6. Makin-Byrd, K., & Bierman, K. L. (2013). Individual and family predictors of the perpetration of dating violence and victimization in late adolescence. Journal of youth and adolescence, 42(4), 536-550.
- 7. Xia, Y., Li, S. D., & Liu, T. H. (2018). The interrelationship between family violence, adolescent violence, and adolescent violent victimization: An application and extension of the cultural spillover theory in China. International journal of environmental research and public health, 15(2), 371.
- 8. Cluver, L., Bowes, L., & Gardner, F. (2010). Risk and protective factors for bullying victimization among AIDS-affected and vulnerable children in South Africa. Child abuse & neglect, 34(10), 793-803.
- 9. Ireland, T. O., & Smith, C. A. (2009). Living in partner-violent families: Developmental links to antisocial behavior and relationship violence. Journal of youth and adolescence, 38(3), 323-339.
- 10. Smith, C. A., & Farrington, D. P. (2004). Continuities in antisocial behavior and parenting across three generations. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 45(2), 230-247.
- 11. Gorman‐Smith D, Tolan PH, Sheidow A, Henry DB. Partner violence and street violence among urban adolescents: Do the same family factors relate? Journal of Research on Adolescence. 2001; 11(3):273-295.
- 12. Güler N, Uzun S, Boztaş Z, Aydoğan S. Anneleri tarafından çocuklara uygulanan duygusal ve fiziksel istismar/ihmal davranışı ve bunu etkileyen faktörler. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 2002; 24(3):128-134.
- 13. Babahanoğlu R, Özdemir SG. Aile içi şiddetin çocuk üzerindeki etkisi konusunda sosyal hizmet ve hukuk fakültesi öğrencilerinin görüşlerinin incelenmesi. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2016; 9(2):1067-1088.
- 14. Zanoti-Jeronymo DV, Zaleski M, Pinsky I, Caetano R, Figlie NB, Laranjeira R. Prevalência de abuso físico na infância e exposição à violência parental em uma amostra brasileira. Cadernos de Saúde Pública 2009; 25:2467-2479.
- 15. Barran D. Effective help for children exposed to domestic abuse. The journal of family health care 2014; 24(3):10-12.
- 16. Rossman BBR. Descartes's error and posttaurmatic stress disorder: cognition and emotion in childen who are exposed to parental violence. In G. W. Holden, R. Geffner, & E. N. Jouriles (Eds.), Children exposed to marital violence: Theory, research, and applied issues. 1998, pp. 223–256. American Psychological Association. https://doi.org/10.1037/10257-007
- 17. Holt S, Buckley H, Whelan S. The impact of exposure to domestic violence on children and young people: A review of the literature. Child abuse & neglect. 2008; 32(8):797-810.
- 18. Huth-Bocks AC, Levendosky AA, Semel MA. The direct and indirect effects of domestic violence on young children's intellectual functioning. Journal of family violence 2001; 16(3):269-290.
- 19. Lundy M, Grossman SF. The mental health and service needs of young children exposed to domestic violence: Supportive data. Families in Society 2005; 86(1):17-29.
- 20. Martin SG. Children exposed to domestic violence: Psychological considerations for health care practitioners. Holistic nursing practice 2002; 16(3):7-15.
- 21. Bauer NS, Herrenkohl TI, Lozano P, Rivara FP, Hill KG, Hawkins JD. Childhood bullying involvement and exposure to intimate partner violence. Pediatrics 2006;118(2):235-242.
- 22. Levendosky AA, Huth-Bocks A, Semel MA. Adolescent peer relationships and mental health functioning in families with domestic violence. Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology 2002; 31(2):206-218.
- 23. Pearson C, Harwin N, Hester M. Making an impact-children and domestic violence: A reader. 2006
- 24. Kahraman MS, Çokamay G. Aile içi şiddet ve çocuklar üzerindeki etkileri: Temel kavramlar, güvenlik planı hazırlama ve alternatif tedavi model örnekleri. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar 2016; 8(4):321-336.
- 25. Ippen CG, Harris WW, Van Horn P, Lieberman AF. Traumatic and stressful events in early childhood: Can treatment help those at highest risk? Child abuse & neglect 2011; 35(7):504-513.
- 26. David P, Schiff M. Learning from bottom-up dissemination: Importing an evidence-based trauma intervention for infants and young children to Israel. Eval Program Plann 2015; 53:18-24.
- 27. Timmer SG, Ware LM, Urquiza AJ, Zebell NM. The effectiveness of parent–child interaction therapy for victims of interparental violence. Violence and victims 2010; 25(4):486-503.
- 28. BorregoJr J, Gutow MR, Reicher S, Barker CH Parent–child interaction therapy with domestic violence populations. J Fam Violence 2008; 23:495-505.
- 29. Cohen JA, Mannario AP. Trauma-focused cognitive behavioural therapy for children and parents. Child Adolesc Ment Health 2008; 13:158–162.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sosyal Psikoloji |
| Bölüm | Derlemeler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2022 |
| Gönderilme Tarihi | 13 Mart 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 3 Sayı: 1 |
