Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Investigation of Outdoor Play and Technology Usage of Preschool Children During COVID-19 Pandemic

Yıl 2023, Cilt: 3 Sayı: 1, 1 - 16, 30.05.2023

Özge Ruken Ergün Özlem Dönmez

https://doi.org/10.55008/te-ad.1195009
Cited By: 1

Öz

Purpose: The aim of this study is to examine outdoor plays and technology usages of preschool children during the COVID-19 pandemic.
Method and Materials: In this direction, the study was designed with a phenomenology design. The semi-structured interview form developed by the researchers and used as a data collection tool to examine outdoor plays and technology usages of preschool children. The study group consists of 20 volunteer and easy accessible parents. Content analysis is used in the data analysis.
Results: It was concluded that the majority of the children in this study spent more time indoors. With the pandemic, the majority of the participants stated that they took their children outside less. With the pandemic, the transition to online education and spending more time at home have caused an increase in children's screen time. Findings are discussed within the framework of the relevant literature.

Anahtar Kelimeler

Preschool Early Childhood Outdoor Play Technology Usage COVID-19 Pandemic

Kaynakça

  • Aksoy, Y. (2011). Çocuk oyun alanları üzerine bir araştırma İstanbul, Isparta, Eskişehir, Erzurum, Kayseri, Ankara, Zonguldak ve Trabzon illeri örneği. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, 3(11), 82-106.
  • Anderson-McNamee, J. K., ve Bailey, S. J. (2010). Theimportance of play in early childhood development. Montana State University Extention, 4(10), 1-4.
  • Ayan, S., ve Memiş, U. A. (2012). Erken çocukluk döneminde oyun. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 14(2), 143-149.
  • Balcı. A. (2007). Sosyal bilimlerde araştırma: Yöntem, Teknik ve İlkeler. Ankara: Pegema Yayıncılık.
  • Bandura, A. (1997). Self–efficacy: The exercise of control. New York: Freeman and Company.
  • Brockman, R., Jago, R. ve Fox, K.R. (2011). Children's active play: self-reported motivators, barriers and facilitators. BMC Public Health, 11(461). doi: 10.1186/1471-2458-11- 461.
  • Buchberger, F., Campos, B. P., Kallos, D., veStephenson, J. (2000). Green paper on teacher education in Europe. Umeå, Sweden: Thematic Network on Teacher Education in Europe. 30 Mart 2016 tarinde http://www.cep.edu.rs/sites/default/files/greenpaper.pdf adresinden erişildi.
  • Cevher-Kalburan, N. (2014). Okul öncesi dönem çocuklarının dış mekanda oyun fırsatları ve ebeveyn görüşleri. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 32, 113-135.
  • Ciyer, A., Nagasawa, M., Swadener, B. B., vePatet, P. (2010). Impacts of the Arizona systemready/childreadyprofessionaldevelopmentproject on preschoolteachers' self-efficacy. Journal of Early Childhood Teacher Education, 31(2), 129-145.
  • Clements, R. (2004). An investigation of the status of outdoor play. Contemporary Issues in Early Childhood, 5(1), 68-80. Early Years Foundation Stage (2007). Effective practice: Outdoor Learning. http://outdoormatters.co.uk/wp-content/uploads/2011/03/EYFS-Effective- PracticeOutdoorLearning.pdf.
  • Eells, R. J. (2011). Meta-analysis of the relationship between collective teacher efficacy and student achivement, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Layola Universitesi Chicago, Chicago, IL.
  • Erbay, F. ve Duımuşoğlu-Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 249-264.
  • Erentay, N., ve Erdoğan, M. (2012). 22 adımda doğa eğitimi. ODTÜ Geliştirme Vakfı Yayıncılık.
  • Erikson, E. H. (1985). The Life Cycle Completed. New York: Norton
  • Gagnon, S. G. ve Nagle, R. J. (2004). Relationships between peer interactive play and social competence in at‐risk preschool children. Psychology in the Schools, 41(2), 173-189. Doi: 10.1002/pits.10120
  • Goddard, R. G., Hoy, W. K., ve Hoy, A. W. (2004). Collective efficacy: Theoretical development, empirical evidence, and future directions. Educational Researchers 33(3), 3-13.
  • Gökşen, C. (2014). Oyunların çocukların gelişimine katkıları ve Gaziantep çocuk oyunları. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 52, 229-259.
  • Gömleksiz, M. N., ve Serhatlıoğlu, B. (2013). Okul öncesi öğretmenlerinin öz-yeterlik inançlarına ilişkin görüşleri. Electronic Turkish Studies 8(7), 201-221.
  • Guo, Y., Justice, L. M., Sawyer, B., ve Tompkins, V. (2011). Exploring factors related to preschool teachers’ self-efficacy. Teaching and Teacher Education, 27(5), 961-968.
  • Guo, Y., Piasta, S. B., Justice, L. M., ve Kaderavek, J. N. (2010). Relations among preschool teachers' self-efficacy, classroom quality, and children's language and literacy gains. Teaching and Teacher Education, 26(4), 1094-1103.
  • Gray, P. (2017). What exactly is play, and why is it such a powerful vehicle for learning? Topics in Language Disorders, 37(3), 217-228.
  • Hampton, V. R., Fantuzzo, J. W., ve Manz, P. H. (1999). Assessing Interactive Play in EarlyChildhood: Penn Interactive Peer Play Scale. Nhsa Dialog: A Research-to-practice Journal for The Early Intervention Field, 3(1), 70-72.
  • Hoy, A. W., ve Spero, R. B. (2005). Changes in teacher efficacy during the early years of teaching: A comparison of four measures. Teaching and Teacher Education, 21(4), 343-356.
  • Kadim, M. (2012). Okul öncesi öğretmenlerinin oyun öğretimine ilişkin öz-yeterliklerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
  • Karaca, N. H. ve Aral, N. (2020). Anne babaların çocukların oynadıkları riskli oyun ile ilgili görüşlerini etkileyen etmenlerin incelenmesi. Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 5(2), 82-96.
  • Karasar, N. (2015). Bilimsel Araştırma Yöntemi (28. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Kavak, Y., Aydın, A. ve Akbaba, S. A. (2007). Öğretmen yetiştirme ve eğitim fakülteleri (1982-2007): Öğretmenin üniversitede yetiştirilmesinin değerlendirilmesi. Yükseköğretim Kurulu Yayınları, 5, Ankara.
  • Koçyiğit, S., Tuğluk, M. N., ve Kök, M. (2007). Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 324-342.
  • National Association for the Education of Young Children [NAEYC] (2009). NAEYC standarts for early childhood Professional preparation programs. https://www.naeyc.org/files/naeyc/file/positions/ProfPrepStandards09.pdf.
  • Oktay, A. (1999).Yaşamın Sihirli Yılları: Okul Öncesi Dönem. İstanbul: Epsilon.
  • Piaget, J. (1962). Play, Dreams, andImitation in Childhood. Norton, New York.
  • Pilten, P., ve Pilten, G. (2013). Okul çağı çocuklarının oyuna ilişkin algılarının değerlendirilmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 15-31.
  • Ramazan, M. O., ve Adak Özdemir, A. (2015). Çocuk oyun alanlarının/parklarının fiziksel özelliklerinin ve kullanıcılarının davranışlarının incelenmesi. International Journal of Human Sciences, 12(1), 1558- 1576. http://dx.doi.org/10.14687/ijhs.v12i1.nnnn
  • Rivkin, M. (1997). The Schoolyard Habitat Movement: What It Is and Why Children Need It. Early Childhood Education Journal, 25(1), 61-67.
  • Rubin, K., Fein, G. ve Vandenberg, B. (1983). Play, in Mussin, P. (ed). Handbook of Child Psychology, New York: John Wiley and Sons.
  • Saracho, O.N. (1999). A factor analysis of pre-school children’s play strategies and cognitive style. Educational Psychology, 19(2), 165-180.
  • Sığırtmaç, A. (2018). Çocuk ve oyun. http://anaokulu.cu.edu.tr/__/file/3_cocuk_ve_oyun.pdf.
  • Singer, D. G., Singer, J. L., D'Agnostino, H., veDeLong, R. (2009). Children's pas times and play in sixteen nations: Is free-play declining? American Journal of Play, 1(3), 283-312.
  • UNICEF (2018). Learning through play. Strengthening learning through play in early childhood education programmes. United Nations Children’s Fund (UNICEF). https://www.unicef.org/sites/default/files/2018-12/UNICEF-Lego-Foundation-Learning-through-Play.pdf.

COVID-19 Pandemisi Sürecinde Okul Öncesi Çocukların Dış Mekan Oyunlarının ve Teknoloji Kullanımının İncelenmesi

Yıl 2023, Cilt: 3 Sayı: 1, 1 - 16, 30.05.2023

Özge Ruken Ergün Özlem Dönmez

https://doi.org/10.55008/te-ad.1195009
Cited By: 1

Öz

Amaç: Bu çalışmanın amacı; okul öncesi dönem çocuklarının COVID-19 pandemisi sürecinde dış mekân oyunlarının ve teknoloji kullanımlarının incelenmesidir.
Yöntem ve Araçlar: Bu doğrultuda çalışma, fenomenoloji deseni ile tasarlanmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak okul öncesi dönem çocukların pandemi sürecinde dış mekân oyunlarını ve teknoloji kullanımlarını incelemek amacıyla araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Çalışma grubunu kolay ulaşılabilirlik ilkesine dayalı olarak gönüllü 20 ebeveyn oluşturmaktadır. Verilerin analizinde ise içerik analizi kullanılmıştır.
Sonuçlar: Bu çalışmadaki katılımcıların çocuklarının büyük çoğunluğunun iç mekânda daha fazla zaman geçirdikleri görülmüştür. Pandemi ile çalışma grubunun büyük çoğunluğu çocuğunu dış mekanlara daha az çıkardığını belirtmiştir. Pandemi ile çoğu eğitim kademesinde online eğitime geçilmesi ve ev içinde daha fazla vakit geçirilmesi çocukların ekran kullanım süresinde artışa sebep olmuştur. Elde edilen bulgular ilgili literatür çerçevesinde tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Okul Öncesi Erken Çocukluk Dış Mekanda Oyun Teknoloji Kullanımı COVID-19 Pandemi

Kaynakça

  • Aksoy, Y. (2011). Çocuk oyun alanları üzerine bir araştırma İstanbul, Isparta, Eskişehir, Erzurum, Kayseri, Ankara, Zonguldak ve Trabzon illeri örneği. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, 3(11), 82-106.
  • Anderson-McNamee, J. K., ve Bailey, S. J. (2010). Theimportance of play in early childhood development. Montana State University Extention, 4(10), 1-4.
  • Ayan, S., ve Memiş, U. A. (2012). Erken çocukluk döneminde oyun. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 14(2), 143-149.
  • Balcı. A. (2007). Sosyal bilimlerde araştırma: Yöntem, Teknik ve İlkeler. Ankara: Pegema Yayıncılık.
  • Bandura, A. (1997). Self–efficacy: The exercise of control. New York: Freeman and Company.
  • Brockman, R., Jago, R. ve Fox, K.R. (2011). Children's active play: self-reported motivators, barriers and facilitators. BMC Public Health, 11(461). doi: 10.1186/1471-2458-11- 461.
  • Buchberger, F., Campos, B. P., Kallos, D., veStephenson, J. (2000). Green paper on teacher education in Europe. Umeå, Sweden: Thematic Network on Teacher Education in Europe. 30 Mart 2016 tarinde http://www.cep.edu.rs/sites/default/files/greenpaper.pdf adresinden erişildi.
  • Cevher-Kalburan, N. (2014). Okul öncesi dönem çocuklarının dış mekanda oyun fırsatları ve ebeveyn görüşleri. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 32, 113-135.
  • Ciyer, A., Nagasawa, M., Swadener, B. B., vePatet, P. (2010). Impacts of the Arizona systemready/childreadyprofessionaldevelopmentproject on preschoolteachers' self-efficacy. Journal of Early Childhood Teacher Education, 31(2), 129-145.
  • Clements, R. (2004). An investigation of the status of outdoor play. Contemporary Issues in Early Childhood, 5(1), 68-80. Early Years Foundation Stage (2007). Effective practice: Outdoor Learning. http://outdoormatters.co.uk/wp-content/uploads/2011/03/EYFS-Effective- PracticeOutdoorLearning.pdf.
  • Eells, R. J. (2011). Meta-analysis of the relationship between collective teacher efficacy and student achivement, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Layola Universitesi Chicago, Chicago, IL.
  • Erbay, F. ve Duımuşoğlu-Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 249-264.
  • Erentay, N., ve Erdoğan, M. (2012). 22 adımda doğa eğitimi. ODTÜ Geliştirme Vakfı Yayıncılık.
  • Erikson, E. H. (1985). The Life Cycle Completed. New York: Norton
  • Gagnon, S. G. ve Nagle, R. J. (2004). Relationships between peer interactive play and social competence in at‐risk preschool children. Psychology in the Schools, 41(2), 173-189. Doi: 10.1002/pits.10120
  • Goddard, R. G., Hoy, W. K., ve Hoy, A. W. (2004). Collective efficacy: Theoretical development, empirical evidence, and future directions. Educational Researchers 33(3), 3-13.
  • Gökşen, C. (2014). Oyunların çocukların gelişimine katkıları ve Gaziantep çocuk oyunları. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 52, 229-259.
  • Gömleksiz, M. N., ve Serhatlıoğlu, B. (2013). Okul öncesi öğretmenlerinin öz-yeterlik inançlarına ilişkin görüşleri. Electronic Turkish Studies 8(7), 201-221.
  • Guo, Y., Justice, L. M., Sawyer, B., ve Tompkins, V. (2011). Exploring factors related to preschool teachers’ self-efficacy. Teaching and Teacher Education, 27(5), 961-968.
  • Guo, Y., Piasta, S. B., Justice, L. M., ve Kaderavek, J. N. (2010). Relations among preschool teachers' self-efficacy, classroom quality, and children's language and literacy gains. Teaching and Teacher Education, 26(4), 1094-1103.
  • Gray, P. (2017). What exactly is play, and why is it such a powerful vehicle for learning? Topics in Language Disorders, 37(3), 217-228.
  • Hampton, V. R., Fantuzzo, J. W., ve Manz, P. H. (1999). Assessing Interactive Play in EarlyChildhood: Penn Interactive Peer Play Scale. Nhsa Dialog: A Research-to-practice Journal for The Early Intervention Field, 3(1), 70-72.
  • Hoy, A. W., ve Spero, R. B. (2005). Changes in teacher efficacy during the early years of teaching: A comparison of four measures. Teaching and Teacher Education, 21(4), 343-356.
  • Kadim, M. (2012). Okul öncesi öğretmenlerinin oyun öğretimine ilişkin öz-yeterliklerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
  • Karaca, N. H. ve Aral, N. (2020). Anne babaların çocukların oynadıkları riskli oyun ile ilgili görüşlerini etkileyen etmenlerin incelenmesi. Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 5(2), 82-96.
  • Karasar, N. (2015). Bilimsel Araştırma Yöntemi (28. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Kavak, Y., Aydın, A. ve Akbaba, S. A. (2007). Öğretmen yetiştirme ve eğitim fakülteleri (1982-2007): Öğretmenin üniversitede yetiştirilmesinin değerlendirilmesi. Yükseköğretim Kurulu Yayınları, 5, Ankara.
  • Koçyiğit, S., Tuğluk, M. N., ve Kök, M. (2007). Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 324-342.
  • National Association for the Education of Young Children [NAEYC] (2009). NAEYC standarts for early childhood Professional preparation programs. https://www.naeyc.org/files/naeyc/file/positions/ProfPrepStandards09.pdf.
  • Oktay, A. (1999).Yaşamın Sihirli Yılları: Okul Öncesi Dönem. İstanbul: Epsilon.
  • Piaget, J. (1962). Play, Dreams, andImitation in Childhood. Norton, New York.
  • Pilten, P., ve Pilten, G. (2013). Okul çağı çocuklarının oyuna ilişkin algılarının değerlendirilmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 15-31.
  • Ramazan, M. O., ve Adak Özdemir, A. (2015). Çocuk oyun alanlarının/parklarının fiziksel özelliklerinin ve kullanıcılarının davranışlarının incelenmesi. International Journal of Human Sciences, 12(1), 1558- 1576. http://dx.doi.org/10.14687/ijhs.v12i1.nnnn
  • Rivkin, M. (1997). The Schoolyard Habitat Movement: What It Is and Why Children Need It. Early Childhood Education Journal, 25(1), 61-67.
  • Rubin, K., Fein, G. ve Vandenberg, B. (1983). Play, in Mussin, P. (ed). Handbook of Child Psychology, New York: John Wiley and Sons.
  • Saracho, O.N. (1999). A factor analysis of pre-school children’s play strategies and cognitive style. Educational Psychology, 19(2), 165-180.
  • Sığırtmaç, A. (2018). Çocuk ve oyun. http://anaokulu.cu.edu.tr/__/file/3_cocuk_ve_oyun.pdf.
  • Singer, D. G., Singer, J. L., D'Agnostino, H., veDeLong, R. (2009). Children's pas times and play in sixteen nations: Is free-play declining? American Journal of Play, 1(3), 283-312.
  • UNICEF (2018). Learning through play. Strengthening learning through play in early childhood education programmes. United Nations Children’s Fund (UNICEF). https://www.unicef.org/sites/default/files/2018-12/UNICEF-Lego-Foundation-Learning-through-Play.pdf.
Toplam 39 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Alan Eğitimleri
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Özge Ruken Ergün 0000-0002-1514-8599

Özlem Dönmez 0000-0003-3881-3448

Erken Görünüm Tarihi 26 Mayıs 2023
Yayımlanma Tarihi 30 Mayıs 2023
Gönderilme Tarihi 26 Ekim 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2023 Cilt: 3 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Ergün, Ö. R., & Dönmez, Ö. (2023). COVID-19 Pandemisi Sürecinde Okul Öncesi Çocukların Dış Mekan Oyunlarının ve Teknoloji Kullanımının İncelenmesi. Temel Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3(1), 1-16. https://doi.org/10.55008/te-ad.1195009

Cited By

DEPREMİN DEZAVANTAJLI GRUPLARDAN BİRİ OLAN DEPREMZEDE KADINLAR ÜZERİNDEKİ PSİKO-SOSYAL ETKİSİ: NİTEL BİR ARAŞTIRMA
Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi
https://doi.org/10.30798/makuiibf.1281904
 Kapak Resmi İndir