Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Okul Öncesine Devam Eden 60-72 Aylık Çocukların Sosyal Problem Çözme Becerilerini Geliştirmede Duygu Düzenleme Eğitiminin Etkililiği: Bir Pilot Çalışma

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 1, 56 - 71, 01.02.2019

Sevgi Mestci , Füsun Gökkaya Başak Ormankıran

Öz











Bu
araştırmada 60-72 ay çocuklarının sosyal problem çözme becerilerini
geliştirmeye yönelik duygu düzenleme eğitimini içeren bir program
hazırlanmıştır. Çalışma grubu, İzmir’in çeşitli ilçelerinde özel okul öncesi
eğitim kurumuna devam eden 34 çocuktan oluşmuştur. Araştırmada Wally Sosyal
Problem Çözme Testi kullanılmıştır. Verilerin incelenmesinde non-parametrik
analiz tekniklerinden Wilcoxon işaretli sıralar testi ve Mann-Whitney U testi
kullanılmıştır. Yapılan analizler sonucunda herhangi bir müdahale almayan
kontrol grubunun ön-test ve son-test ölçek puanları arasında istatistiksel
olarak anlamlı bir farklılaşma görülmemiştir. Deney grubunda ise ön test ve son
test ölçek puanlarında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir artış
saptanmıştır ve okul öncesi dönem çocuklarının sosyal problem çözme
becerilerini geliştirmede duygu düzenleme eğitiminin etkili olduğunu söylemek
mümkündür. Elde edilen sonuçlar literatür ışığında tartışılmıştır.



Anahtar Kelimeler

sosyal problem çözme okulöncesi erken çocukluk duygu düzenleme duygu eğitimi

Kaynakça

  • Adams, S.K & Wittmer, D.S. (2001). “I Had It First”: Teaching Young Children to Solve Problems Peacefully” Childhood Education, 78 (1), 10-15.
  • Akcan, A. & Ergün, A. (2017). Okul öncesi dönemde saldırgan davranışın önlenmesinde bir girişim programı. Turkiye Klinikleri Hemşirelik Bilimleri, 9 (2), 177-184.
  • Ataman, A. (2004). Gelisim ve Ögrenme. Ankara: Gündüz Egitim ve Yayıncılık.
  • Battistich, V., Solomon, D., Watson, M., Solomon, J. & Schaps, E. (1989). Effects of an elementary school program to enhance prosocial behavior on children's cognitive-social problem solving skills and strategies. Journal of Applied Developmental Psychology, 10 (2), 147-169. https://doi.org/10.1016/0193-3973(89)90002-6.
  • Beelmann, A., Pfingsten, U., & Lösel, F. (1994). Effects of training social competence in children: A Meta-Analysis of recent evaluation studies. Journal of Clinical Child Psychology, 23 (3), 260-271. http://dx.doi.org/10.1207/s15374424jccp2303_4.
  • Bellmann, A. (2003). Effectiveness of social problem-solving program in preschool children with developmental deficits. Zeitschrift für Padagogische Psychology, 17 (1), 27-41.
  • Belzer, K. D., D’Zurilla, T. J., & Maydeu-Olivares, A. (2002). Social problem solving and trait anxiety as predictors of worry in a college student population. Personality and Individual Differences, 33, 573-585.
  • Bennet, M., & Knight, M. (1996). Children’s understanding of the distinction between real and apparent emotions: A training study. The Journal of Genetic Psychology, 157 (3), 267-274.
  • Bruno, K., England, E., & Chambliss, C. (2002). Social and Emotional Learning Programs for Elementary School Students: A Pilot Study. Educational Resources Information Center.
  • Bukatko, D., & Daehler, M., W. (2004). Child Development a Thematic Approach. Boston: Houghton Mifflin Company.
  • Conner, N., W., & Fraser, M. W. (2011). Research on Social Work Practise, 21 (6), 699-711.
  • Çimen, N. (2009). Okul Öncesi Eğitim Programında Altı Yaş Grubu Çocukların Sosyal Becerilerinin Gerçekleşme Düzeyi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  • Dereli-İman, E. (2013). Adaptation of social problem solving for children questionnaire in 6 age groups and its relationships with preschool behavior problems. Educational Sciences: Theory & Practice, 13 (1), 491-498.
  • Dereli, E. (2008). Çocuklar için sosyal beceri eğitim programının 6 yaş çocukların sosyal problem çözme becerilerine etkisi. (Doktora tezi. Selçuk Üniversitesi, Konya.) http://acikerisim.selcuk.edu.tr:8080/xmlui/handle/123456789/9862 adresinden edinilmiştir.
  • Denham, A., Hatfield, S., Smethurst, N., Tan, E., & Tribe, C. (2006). The effect of social skills ınterventions in the primary school. Educational Psychology in Practice, 22 (1), 33-51. https://doi.org/10.1080/02667360500512411.
  • Dinçer, F.Ç. (1995) “Anaokuluna Devam Eden 5 Yas Grubu Çocuklarına Kişiler Arası Problem Çözme Becerilerinin Kazandırılmasında Eğitimin Etkisinin incelenmesi” (Doktora Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.)
  • Dündar, S. (2009). Üniversite öğrencilerinin kişilik özellikleri ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkilerinin incelenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari bilimler fakültesi dergisi, 24 (2), 139-150.
  • D'zurilla, T, J., Chang, E. C., & Sanna, L. J. (2003). Self-esteem and social problem solving as predictors of aggression in college students. Journal of Social and Clinical Psychology, 22, 424-440.
  • D’Zurilla, T. J., Chang, E. C., Nottingham, E. J., & Faccini, L. (1998). Social problem-solving deficits and hopelessness, depression, and suicidal risk in college students and psychiatric inpatients. Journal of Clinical Psychology, 54 (8), 1091-1107.
  • Ekinci-Vural, D. (2006) “Okul Öncesi Egitim Programındaki Duyuşsal Ve Sosyal Becerilere Yönelik Hedeflere Uygun Olarak Hazırlanan Aile Katılımlı Sosyal Beceri Eğitim Programının Çocuklarda Sosyal Becerilerin Gelişimine Etkisi” (Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü). http://acikerisim.deu.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/12345/11700/189793.pdf?sequence=1&isAllowed=y adresinden edinilmiştir.
  • Elias, M. J., Zins, J. E., Weissberg, R, P., Frey, K. S., Greenberg, M. T., Haynes, N. M., Kessler, R., Schwab-Stone, M. E., & Shriver, T. P. (1997). Promoting social and emotional learning, Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development. http://web.b.ebscohost.com/ehost/ebookviewer/ebook?sid=eac8cc91-a1fe-4d64-acbe-ac1ee7460502%40sessionmgr120&vid=0&format=EB sitesinden online erişim ile.
  • Elias M. J., & Weissberg, R. P. (2000). Primary prevention: educational approaches to enhance social and emotional learning. The journal of School Health, 70 (5), 186-190.
  • Fernández-Sánchez, M., Quintanilla, L., & Giménez-Dasí, M. (2015).Thinking emotions with two-year-old: an educational programme to improve emotional knowledge in young preschoolers. Pensando las emociones con niños de dos años: un programa educativo para mejorar el conocimiento emocional en primer ciclo de Educación Infantil. Cultura y Educación, 27 (4), 802-838, DOI: 10.1080/11356405.2015.1089385 .
  • Frey, K. S., Hirschstein, M. K., & Guzzo, B. A. (2000). Second Step: Preventing Aggressıon by Promoting Social Competence. Journal of Emotional &Behavioral Disorders, 8 (2), 102-113.
  • Gander, M., J. & Gardiner, H.W. (1993). Çocuk ve Ergen Gelişimi (Bekir Onur, Çev.), Ankara, İmge Kitabevi.
  • Garner, P W., & Waajıd, B. (2012). Emotion knowledge and self-regulation as predictors of preschoolers’ cognitive ability, classroom behavior, and social competence. Journal of Psycheducational Assessment, 30(4), 330-343.
  • Gottman, J. (1997). Raising an emotionally intelligent child. The heart of parenting. New York, NY: Simon & Schuster.
  • Greenberg, L. S. (2015). Emotion-focused therapy: Coaching clients to work through their feelings (2nd ed.). Washington, DC, US: American Psychological Association.
  • Greenberg, M. T., Kusche, C. A., Cook, E. T., & Quamma, J. P. (1995). Promoting emotional competence in school-aged children: The effects of the PATHS curriculum. Development and Psychopathology, 7, 117-136. http://dx.doi.org/10.1017/S0954579400006374
  • Gross, J. J., & Thompson, R. A. (2007). “Emotion Regulation: conceptual Foundations”. James Gross (Ed.). Handbook of Emotion Regulation (pp. 3-24). New York: Guilford Press.
  • Gross, J. J. (1998). “The Emerging Field of Emotion REgulation: An integrative Review”. Review of General Psychology, 2 (3), 271-299. http://dx.doi.org/10.1037/1089-2680.2.3.271.
  • Günindi, Y. (2010). Anasınıfına Devam Eden Altı Yaş Çocuklarına Uygulanan Sosyal Uyum Beceri Eğitimi Programının Çocukların Sosyal Uyum Becerilerinin Gelişimine Etkisi. (Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğiyim Bilimleri Enstitüsü, Ankara).
  • Gürşimşek, I., Girgin, G., & Vural, D. E. (2006). 5-6 Yaş Çocukları İle Annelerine Verilen Destekleyici Eğitimin Çocukların Gelişimine Etkisinin İncelenmesi. Eurasian Journal of Educational Research (EJER), (25).
  • Hune, J. B., & Nelson, C. M. (2002). Effects of teaching a problem-solving strategy on preschool children with problem behaviour. Behavioral Disorders, 27(3), 185-227.
  • Izard, C., Fıne, S., Schultz, D., Mostow, A., Ackerman, B., & Youngstrom, E. (2001). Emotion knowledge as a predictor of social behavior and academic competence in children at risk. Psychological Science, 12, 18-23. DOI:10.1111/1467-9280.00304.
  • Johnson, J. L. (2000). “Preventing Conduct Problems and Increasing Social Competence in High-Risk Preschoolers” A Doctoral Dissertation Regent University, Virgina.
  • Kahraman, H., & Akgün, S. (2008). Empati becerileri eğitiminin okul öncesi dönemdeki çocukların empati becerilerine ve sorun davranışlarına etkisi. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 15(1), 15-23.
  • Kasik, L., & Gál, Z. (2016). Parents’ and teachers’ opinions of preschool children’s social problem-solving and behavioral problems. Early Child Development and Care, 186(10), 1632-1648.
  • Kendal, P. C. (Ed.). (2006). Child and adolescent therapy: Cognitive-behavioral procedures. NewYork: The Guilford Press.
  • Kolb, K., & Weede, S. (2001). Teaching prosocial skills to young children to increase emotionally intelligent behavior.
  • Kuyucu, Y., & Tepeli, K. (2013). 60-72 Aylık Çocukların Akranlarına Karşı Gösterdikleri Duygusal ve Davranışsal Tepkilerinin Duyguları Anlama Becerileri Açısından İncelenmesi, 36, 91-100.
  • McMurran, M., Blair, M., & Egan, V. (2002) An investigation of the correlations between aggression, impulsiveness, social problem-solving, and alcohol use. Aggressive Behavior, 28(6), 439-445. https://doi.org/10.1002/ab.80017.
  • Meece, D., & Mize, J. (2010). Multiple aspects of preschool children’s social cognition: relations with peer acceptance and peer interaction style. Early Child Development and Care, Cilt 180, Sayı: 5.
  • Morera, O. F., Maydeu-Olivares, A., Nygren, T. E., White, R. J., Fernandez, N. P., & Skewes, M. C. (2006). Social problem solving predicts decision making styles among US hispanics. Personality and Invidual Differences, (41), 307-317. http://dx.doi.org/10.1016/j.paid.2005.08.016.
  • Peck, S. D. (2003). “Measuring Sensitivity Moment-By-Moment: A Microanalytic Look at The Transmission of Attachment”. Attachment & Human Development, 5(1), 38-63. http://dx.doi.org/10.1080/1461673031000078661.
  • Saracaoğlu, A. S., Serin O., ve Bozkurt, N. (2001). Dokuz eylül üniversitesi eğitim bilimleri enstitüsü öğrencilerinin problem çözme becerileri ile başarıları arasındaki ilişki. M. Ü. Atartürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 14, 121-134.
  • Serin, O., Bulut Serin, N., ve Saygılı, G. (2010). İlköğretim düzeyinde çocuklar için problem çözme envanteri’nin (ÇPÇE) geliştirilmesi. İlköğretim Online, 9(2), 446-458.
  • Sevinç, M., & Evirgen, Ş. (2003). Küçükçekmece okul öncesi eğitim merkezinde verilen okul destekli anne eğitim programının anneler üzerindeki etkileri. Omep Dünya Konsey Toplantısı ve Konferansı Bildiri Kitabı, 2.
  • Shure, M. B., & Spivack, G. (1982). Interpersonal problem-solving in young children: A cognitive approach to prevention. American Journal of Community Psychology, 10, 341-356. http://dx.doi.org/10.1007/BF00896500.
  • Southam-Gerow, M. A. (2014). Çocuklarda ve ergenlerde duygusal düzenleme. (M. Şahin & M. Artıran, Çev.) Anlara: Nobel.
  • Şahin, S., & Baç Karaaslan, T. (2006). Üç-altı yaş grubu çocukların sosyal beceri düzeylerinin incelenmesi. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi. 1, (2), 75-80.
  • Ştefan, C. A., & Miclea, M. (2014). Effectiveness of the social-emotional prevention program as a function of children’s baseline risk status. European Early Childhood Education Research Journal, 22(1), 14-44.
  • TDK, (2018). 19 Ekim 2018 tarihinde http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5bcaf4baf033e0.59226032 sayfasından erişilmiştir. Terzi, Ş. I. (2000). İlköğretim Okulu Altıncı Sınıf Öğrencilerinin Kişiler Arası Problem Çözme Becerileri Algılarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Thompson, R. A. (1994). Emotion Regulation: A theme in search of de nation. In N. A. Fox, The Development of emotion regulation: Biological and Behavioral Consideration Monographs of the Society for research in child development, 59, 25-52.
  • Türköz, Y. (2007). Okul Öncesi Çocuklarda Bağlanma Örüntüsünün Kişilerarası Problem Çözme ve Açık Bellek Süreçlerine Etkisi. (Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara). http://acikarsiv.ankara.edu.tr/browse/2928/ adresinden edinilmiştir.
  • Ulutaş, İ., & Ömeroğlu, E. (2007). The effects of an emotional intelligence education program on the emotional intelligence of children. Social Behavior and Personality, 35(10), 1365-1372 DOI: https://doi.org/10.2224/sbp.2007.35.10.1365.
  • Ulutaş, İ. (2005) Anasınıfına devam eden altı yaş çocuklarının duygusal zekâlarına duygusal zekâ eğitiminin etkisinin incelenmesi. (Doktora tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara).
  • Unutkan, Ö. P. (1998). 5-6 yas grubu aile katılımlı sosyalleşme programı. (Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul).
  • Yavuzer, H. (1995). Çocuk Eğitimi El Kitabı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Yukay, M. (2006). “ Okul Öncesi Dönemdeki Çocukların Kisilerarası _liskilerini Gelistirmeye Yönelik Hazırlanmış Sosyal Beceri Eğitimi Programının Değerlendirilmesi” Marmara Üniversitesi Atatürk Egitim Fakültesi 1.Uluslararası Okul Öncesi Egitim Kongresi. İstanbul: Ya-pa Yayınları,Cilt, I, (s. 78-89).

The Effectiveness of Emotion Regulation Training in Developing Social Problem Solving Skills on 60-72 Month Preschool Children: A Pilot Study

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 1, 56 - 71, 01.02.2019

Sevgi Mestci , Füsun Gökkaya Başak Ormankıran

Öz




















In this research, an emotion regulation
training program was developed in order to improve social problem solving
skills of 5 to 6 aged children. The sample of the research consisted of 34
children who go to private preschool from different districts of İzmir. Wally
Social Problem Solving Test was used. The data were examined with Wilcoxon and
Mann-Whitney U Test which were used for non-parametric data. According to the
results, there was not a statistical significant result in the pretest and post
test scores of the control group. A statistically significant improvement was
found in the pre-test post test scores of experimental group and it is possible
to say emotion regulation training was efficient in order to improve the social
problem solving skills of preschool children. The results were discussed in the
light of literature.

Anahtar Kelimeler

social problem solving preschool children early childhood emotion regulation emotion training

Kaynakça

  • Adams, S.K & Wittmer, D.S. (2001). “I Had It First”: Teaching Young Children to Solve Problems Peacefully” Childhood Education, 78 (1), 10-15.
  • Akcan, A. & Ergün, A. (2017). Okul öncesi dönemde saldırgan davranışın önlenmesinde bir girişim programı. Turkiye Klinikleri Hemşirelik Bilimleri, 9 (2), 177-184.
  • Ataman, A. (2004). Gelisim ve Ögrenme. Ankara: Gündüz Egitim ve Yayıncılık.
  • Battistich, V., Solomon, D., Watson, M., Solomon, J. & Schaps, E. (1989). Effects of an elementary school program to enhance prosocial behavior on children's cognitive-social problem solving skills and strategies. Journal of Applied Developmental Psychology, 10 (2), 147-169. https://doi.org/10.1016/0193-3973(89)90002-6.
  • Beelmann, A., Pfingsten, U., & Lösel, F. (1994). Effects of training social competence in children: A Meta-Analysis of recent evaluation studies. Journal of Clinical Child Psychology, 23 (3), 260-271. http://dx.doi.org/10.1207/s15374424jccp2303_4.
  • Bellmann, A. (2003). Effectiveness of social problem-solving program in preschool children with developmental deficits. Zeitschrift für Padagogische Psychology, 17 (1), 27-41.
  • Belzer, K. D., D’Zurilla, T. J., & Maydeu-Olivares, A. (2002). Social problem solving and trait anxiety as predictors of worry in a college student population. Personality and Individual Differences, 33, 573-585.
  • Bennet, M., & Knight, M. (1996). Children’s understanding of the distinction between real and apparent emotions: A training study. The Journal of Genetic Psychology, 157 (3), 267-274.
  • Bruno, K., England, E., & Chambliss, C. (2002). Social and Emotional Learning Programs for Elementary School Students: A Pilot Study. Educational Resources Information Center.
  • Bukatko, D., & Daehler, M., W. (2004). Child Development a Thematic Approach. Boston: Houghton Mifflin Company.
  • Conner, N., W., & Fraser, M. W. (2011). Research on Social Work Practise, 21 (6), 699-711.
  • Çimen, N. (2009). Okul Öncesi Eğitim Programında Altı Yaş Grubu Çocukların Sosyal Becerilerinin Gerçekleşme Düzeyi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  • Dereli-İman, E. (2013). Adaptation of social problem solving for children questionnaire in 6 age groups and its relationships with preschool behavior problems. Educational Sciences: Theory & Practice, 13 (1), 491-498.
  • Dereli, E. (2008). Çocuklar için sosyal beceri eğitim programının 6 yaş çocukların sosyal problem çözme becerilerine etkisi. (Doktora tezi. Selçuk Üniversitesi, Konya.) http://acikerisim.selcuk.edu.tr:8080/xmlui/handle/123456789/9862 adresinden edinilmiştir.
  • Denham, A., Hatfield, S., Smethurst, N., Tan, E., & Tribe, C. (2006). The effect of social skills ınterventions in the primary school. Educational Psychology in Practice, 22 (1), 33-51. https://doi.org/10.1080/02667360500512411.
  • Dinçer, F.Ç. (1995) “Anaokuluna Devam Eden 5 Yas Grubu Çocuklarına Kişiler Arası Problem Çözme Becerilerinin Kazandırılmasında Eğitimin Etkisinin incelenmesi” (Doktora Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.)
  • Dündar, S. (2009). Üniversite öğrencilerinin kişilik özellikleri ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkilerinin incelenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari bilimler fakültesi dergisi, 24 (2), 139-150.
  • D'zurilla, T, J., Chang, E. C., & Sanna, L. J. (2003). Self-esteem and social problem solving as predictors of aggression in college students. Journal of Social and Clinical Psychology, 22, 424-440.
  • D’Zurilla, T. J., Chang, E. C., Nottingham, E. J., & Faccini, L. (1998). Social problem-solving deficits and hopelessness, depression, and suicidal risk in college students and psychiatric inpatients. Journal of Clinical Psychology, 54 (8), 1091-1107.
  • Ekinci-Vural, D. (2006) “Okul Öncesi Egitim Programındaki Duyuşsal Ve Sosyal Becerilere Yönelik Hedeflere Uygun Olarak Hazırlanan Aile Katılımlı Sosyal Beceri Eğitim Programının Çocuklarda Sosyal Becerilerin Gelişimine Etkisi” (Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü). http://acikerisim.deu.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/12345/11700/189793.pdf?sequence=1&isAllowed=y adresinden edinilmiştir.
  • Elias, M. J., Zins, J. E., Weissberg, R, P., Frey, K. S., Greenberg, M. T., Haynes, N. M., Kessler, R., Schwab-Stone, M. E., & Shriver, T. P. (1997). Promoting social and emotional learning, Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development. http://web.b.ebscohost.com/ehost/ebookviewer/ebook?sid=eac8cc91-a1fe-4d64-acbe-ac1ee7460502%40sessionmgr120&vid=0&format=EB sitesinden online erişim ile.
  • Elias M. J., & Weissberg, R. P. (2000). Primary prevention: educational approaches to enhance social and emotional learning. The journal of School Health, 70 (5), 186-190.
  • Fernández-Sánchez, M., Quintanilla, L., & Giménez-Dasí, M. (2015).Thinking emotions with two-year-old: an educational programme to improve emotional knowledge in young preschoolers. Pensando las emociones con niños de dos años: un programa educativo para mejorar el conocimiento emocional en primer ciclo de Educación Infantil. Cultura y Educación, 27 (4), 802-838, DOI: 10.1080/11356405.2015.1089385 .
  • Frey, K. S., Hirschstein, M. K., & Guzzo, B. A. (2000). Second Step: Preventing Aggressıon by Promoting Social Competence. Journal of Emotional &Behavioral Disorders, 8 (2), 102-113.
  • Gander, M., J. & Gardiner, H.W. (1993). Çocuk ve Ergen Gelişimi (Bekir Onur, Çev.), Ankara, İmge Kitabevi.
  • Garner, P W., & Waajıd, B. (2012). Emotion knowledge and self-regulation as predictors of preschoolers’ cognitive ability, classroom behavior, and social competence. Journal of Psycheducational Assessment, 30(4), 330-343.
  • Gottman, J. (1997). Raising an emotionally intelligent child. The heart of parenting. New York, NY: Simon & Schuster.
  • Greenberg, L. S. (2015). Emotion-focused therapy: Coaching clients to work through their feelings (2nd ed.). Washington, DC, US: American Psychological Association.
  • Greenberg, M. T., Kusche, C. A., Cook, E. T., & Quamma, J. P. (1995). Promoting emotional competence in school-aged children: The effects of the PATHS curriculum. Development and Psychopathology, 7, 117-136. http://dx.doi.org/10.1017/S0954579400006374
  • Gross, J. J., & Thompson, R. A. (2007). “Emotion Regulation: conceptual Foundations”. James Gross (Ed.). Handbook of Emotion Regulation (pp. 3-24). New York: Guilford Press.
  • Gross, J. J. (1998). “The Emerging Field of Emotion REgulation: An integrative Review”. Review of General Psychology, 2 (3), 271-299. http://dx.doi.org/10.1037/1089-2680.2.3.271.
  • Günindi, Y. (2010). Anasınıfına Devam Eden Altı Yaş Çocuklarına Uygulanan Sosyal Uyum Beceri Eğitimi Programının Çocukların Sosyal Uyum Becerilerinin Gelişimine Etkisi. (Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğiyim Bilimleri Enstitüsü, Ankara).
  • Gürşimşek, I., Girgin, G., & Vural, D. E. (2006). 5-6 Yaş Çocukları İle Annelerine Verilen Destekleyici Eğitimin Çocukların Gelişimine Etkisinin İncelenmesi. Eurasian Journal of Educational Research (EJER), (25).
  • Hune, J. B., & Nelson, C. M. (2002). Effects of teaching a problem-solving strategy on preschool children with problem behaviour. Behavioral Disorders, 27(3), 185-227.
  • Izard, C., Fıne, S., Schultz, D., Mostow, A., Ackerman, B., & Youngstrom, E. (2001). Emotion knowledge as a predictor of social behavior and academic competence in children at risk. Psychological Science, 12, 18-23. DOI:10.1111/1467-9280.00304.
  • Johnson, J. L. (2000). “Preventing Conduct Problems and Increasing Social Competence in High-Risk Preschoolers” A Doctoral Dissertation Regent University, Virgina.
  • Kahraman, H., & Akgün, S. (2008). Empati becerileri eğitiminin okul öncesi dönemdeki çocukların empati becerilerine ve sorun davranışlarına etkisi. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 15(1), 15-23.
  • Kasik, L., & Gál, Z. (2016). Parents’ and teachers’ opinions of preschool children’s social problem-solving and behavioral problems. Early Child Development and Care, 186(10), 1632-1648.
  • Kendal, P. C. (Ed.). (2006). Child and adolescent therapy: Cognitive-behavioral procedures. NewYork: The Guilford Press.
  • Kolb, K., & Weede, S. (2001). Teaching prosocial skills to young children to increase emotionally intelligent behavior.
  • Kuyucu, Y., & Tepeli, K. (2013). 60-72 Aylık Çocukların Akranlarına Karşı Gösterdikleri Duygusal ve Davranışsal Tepkilerinin Duyguları Anlama Becerileri Açısından İncelenmesi, 36, 91-100.
  • McMurran, M., Blair, M., & Egan, V. (2002) An investigation of the correlations between aggression, impulsiveness, social problem-solving, and alcohol use. Aggressive Behavior, 28(6), 439-445. https://doi.org/10.1002/ab.80017.
  • Meece, D., & Mize, J. (2010). Multiple aspects of preschool children’s social cognition: relations with peer acceptance and peer interaction style. Early Child Development and Care, Cilt 180, Sayı: 5.
  • Morera, O. F., Maydeu-Olivares, A., Nygren, T. E., White, R. J., Fernandez, N. P., & Skewes, M. C. (2006). Social problem solving predicts decision making styles among US hispanics. Personality and Invidual Differences, (41), 307-317. http://dx.doi.org/10.1016/j.paid.2005.08.016.
  • Peck, S. D. (2003). “Measuring Sensitivity Moment-By-Moment: A Microanalytic Look at The Transmission of Attachment”. Attachment & Human Development, 5(1), 38-63. http://dx.doi.org/10.1080/1461673031000078661.
  • Saracaoğlu, A. S., Serin O., ve Bozkurt, N. (2001). Dokuz eylül üniversitesi eğitim bilimleri enstitüsü öğrencilerinin problem çözme becerileri ile başarıları arasındaki ilişki. M. Ü. Atartürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 14, 121-134.
  • Serin, O., Bulut Serin, N., ve Saygılı, G. (2010). İlköğretim düzeyinde çocuklar için problem çözme envanteri’nin (ÇPÇE) geliştirilmesi. İlköğretim Online, 9(2), 446-458.
  • Sevinç, M., & Evirgen, Ş. (2003). Küçükçekmece okul öncesi eğitim merkezinde verilen okul destekli anne eğitim programının anneler üzerindeki etkileri. Omep Dünya Konsey Toplantısı ve Konferansı Bildiri Kitabı, 2.
  • Shure, M. B., & Spivack, G. (1982). Interpersonal problem-solving in young children: A cognitive approach to prevention. American Journal of Community Psychology, 10, 341-356. http://dx.doi.org/10.1007/BF00896500.
  • Southam-Gerow, M. A. (2014). Çocuklarda ve ergenlerde duygusal düzenleme. (M. Şahin & M. Artıran, Çev.) Anlara: Nobel.
  • Şahin, S., & Baç Karaaslan, T. (2006). Üç-altı yaş grubu çocukların sosyal beceri düzeylerinin incelenmesi. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi. 1, (2), 75-80.
  • Ştefan, C. A., & Miclea, M. (2014). Effectiveness of the social-emotional prevention program as a function of children’s baseline risk status. European Early Childhood Education Research Journal, 22(1), 14-44.
  • TDK, (2018). 19 Ekim 2018 tarihinde http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5bcaf4baf033e0.59226032 sayfasından erişilmiştir. Terzi, Ş. I. (2000). İlköğretim Okulu Altıncı Sınıf Öğrencilerinin Kişiler Arası Problem Çözme Becerileri Algılarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Thompson, R. A. (1994). Emotion Regulation: A theme in search of de nation. In N. A. Fox, The Development of emotion regulation: Biological and Behavioral Consideration Monographs of the Society for research in child development, 59, 25-52.
  • Türköz, Y. (2007). Okul Öncesi Çocuklarda Bağlanma Örüntüsünün Kişilerarası Problem Çözme ve Açık Bellek Süreçlerine Etkisi. (Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara). http://acikarsiv.ankara.edu.tr/browse/2928/ adresinden edinilmiştir.
  • Ulutaş, İ., & Ömeroğlu, E. (2007). The effects of an emotional intelligence education program on the emotional intelligence of children. Social Behavior and Personality, 35(10), 1365-1372 DOI: https://doi.org/10.2224/sbp.2007.35.10.1365.
  • Ulutaş, İ. (2005) Anasınıfına devam eden altı yaş çocuklarının duygusal zekâlarına duygusal zekâ eğitiminin etkisinin incelenmesi. (Doktora tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara).
  • Unutkan, Ö. P. (1998). 5-6 yas grubu aile katılımlı sosyalleşme programı. (Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul).
  • Yavuzer, H. (1995). Çocuk Eğitimi El Kitabı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Yukay, M. (2006). “ Okul Öncesi Dönemdeki Çocukların Kisilerarası _liskilerini Gelistirmeye Yönelik Hazırlanmış Sosyal Beceri Eğitimi Programının Değerlendirilmesi” Marmara Üniversitesi Atatürk Egitim Fakültesi 1.Uluslararası Okul Öncesi Egitim Kongresi. İstanbul: Ya-pa Yayınları,Cilt, I, (s. 78-89).
Toplam 60 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Sevgi Mestci 0000-0003-0176-1592

Füsun Gökkaya 0000-0002-9392-0724

Başak Ormankıran 0000-0002-7187-8166

Yayımlanma Tarihi 1 Şubat 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019Cilt: 4 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Mestci, S., Gökkaya, F., & Ormankıran, B. (2019). Okul Öncesine Devam Eden 60-72 Aylık Çocukların Sosyal Problem Çözme Becerilerini Geliştirmede Duygu Düzenleme Eğitiminin Etkililiği: Bir Pilot Çalışma. Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 4(1), 56-71.