Redirecting to http://dergipark.org.tr/_fragment?_hash=jAh7yC8dOu7VR2SkJSbBCdwASxRN_n4VBlLVlboxJ8g&_path=id%3D403621%26_format%3Dhtml%26_locale%3Dtr%26_controller%3DApp%255CController%255CSite%255CArticleController%253A%253AesiArticleStats.
Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Yıl 2018, Cilt: 3 Sayı: 2, 32 - 41, 28.09.2018

Arzu Özyürek

Öz

Kaynakça

  • Altun, M., Dönmez, N., İnan, H., Taner, M. ve Özdilek, Z. (2001). Altı yaş grubu çocukların problem çözme stratejileri ve bunlarla ilgili öğretmen ve müfettiş algıları, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. (14 (1), 211-230.
  • Arslan, A. (2012). 6 yaş grubu çocuklarda genel problem çözme becerilerini değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi, geçerlik ve güvenirlik çalışmaları, Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Aydoğan, Y. (2004). İlköğretim ikinci ve dördüncü sınıf öğrencilerine genel problem çözme becerilerinin kazandırılmasında eğitimin etkisinin incelenmesi, Doktora tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Batıgün, A. D. (2000). Problem çözmeye yönelik terapiler: tanımı ve değerlendirme. Türk Psikoloji Bülteni, (19), 40-48.
  • Bingham, A. (2004). Çocuklarda problem çözme yeteneklerinin geliştirilmesi. (Çev. A. Ferhan Oğuzkan), İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Dinçer, Ç. (1995). Anaokuluna devam eden 5 yaş grubu çocuklarına kişilerarası problem çözme becerilerinin kazandırılmasında eğitimin etkisinin incelenmesi. Doktora tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
  • Dinçer, Ç., Güneysu, S.ve Etikan, İ. (1997). 54- 78 aylık çocukların kişiler arası problemlere getirdikleri çözümleri etkileyen faktörler. 1.Ulusal Çocuk Gelişim Kongresi
  • Emre, O., Çalışkan, Z., Ulutaş, A. ve Sağlam, M. (2017). 0-3 yaş çocuk gelişimi, gelişim psikolojisinin temel esasları-I. Emre E. (Çev.Ed.) Ankara. Anı Yayıncılık.
  • Eroğlu, E. (2001). Ailenin çocuklarda problem çözme yeteneğinin gelişmesi üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi.
  • Güven, Y. (2000). Erken çocukluk döneminde sezgisel düşünme ve matematik. İstanbul:Ya-Pa Yayınları
  • Kagan, J. (1981). The second year. Cambridge, MA. Harvard University Press.
  • Koray, Ö. ve Azar A. (2008). Ortaöğretim öğrencilerinin problem çözme ve mantıksal düşünme becerilerinin cinsiyet ve seçilen alan açısından incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 16(1): 125-136.
  • Oğuz, V. ve Köksal Akyol, A. (2015). Problem çözme becerisi ölçeği (PÇBÖ) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44(1), 105-122.
  • Ömeroğlu, E., Büyüköztürk, Ş., Aydoğan, Y. ve Özyürek, A. (2012). 5-7 yaş grubu çocuklar için problem çözme ölçeği geliştirme süreci. II. Uluslararası Türkiye Arşatırmaları Kongresi, 859-868.
  • Polya, G. (1945). How to solve it. Princeton, NJ: Princeton University Press.
  • Senemoğlu, N. (1994). Okulöncesi eğitim programı hangi yeterlikleri kazandırmalıdır? Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10: 21-30.
  • Şahin, G. (2009). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 5-6 yaş çocuklarının özerklik ve atılganlık düzeyleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Scholnick, E. K. ve Friedman, S. (1987). The planning construct in the psychological literature. S. Friedman, E. K. Scholnick & R.
  • Cocking (Eds.), Blueprints for thinking: The role of planning in cognitive development (pp. 3-38). Cambridge, England: Cambridge University Press.
  • Shure, M. B., Spivack, G. ve Jaeger, M. (1971). Problem-solving thinking and adjustment among disadvantaged preschool children. Child Development, 1791-1803.
  • Svvanson, H., James, L., E., O'Connor, E. ve Carter, K. R. (1991). Problem Solving sub Groups as Measure of Intellectual Giftedness, Journal of Educational Psychology, 61,5-72.
  • Tavlı, S. (2007). 6 yaş grubu anasınıfı öğrencilerinin problem çözme becerilerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi. Bolu: Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Terzi, Ş. (2003). Altıncı sınıf öğrencilerinin kişiler arası problem çözme beceri algıları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(2).
  • Yıldırım, R. (1998). Yaratıcılık ve yenilik (1.baskı). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
  • Yılmaz, E. ve Tepeli, K. (2013). 60-72 aylık çocukların sosyal problem çözme becerilerinin duyguları anlama becerileri açısından incelenmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 18, 117-130.
  • Zembat, R. ve Unutkan, Ö. P. (2003). Problem çözme becerilerinin gelişimi. Erken Çocuklukta, Gelişim ve Eğitimde Yeni Yaklaşımlar. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
  • Zelazo, P. D., Carter, A., Reznick, J. S. ve Frye, D. (1997). Early development of executive function: A problem-solving framework. Review of general psychology, 1(2), 198.

Okul Öncesi Dönem Çocuklarda Problem Çözme Becerilerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi

Yıl 2018, Cilt: 3 Sayı: 2, 32 - 41, 28.09.2018

Arzu Özyürek

Öz

Birey hayata
geldiği andan itibaren çeşitli problemlerle karşılaşmakta ve bu problemleri çeşitli şekillerde aşmak zorunda kalmaktadır. Problem çözme becerileri, tüm
bireylerin günlük yaşamında karşılaştığı problemleri çözmede gerekli önemli
becerilerdendir. Öğrenmenin en hızlı olduğu okul öncesi yıllar ise problem
çözme becerilerinin edinilmesinde önemli yıllardır. Bu nedenle bu çalışmada,
okul öncesi eğitim kurumuna devam eden çocukların problem çözme becerilerinin
değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışma grubunu, 5-6 yaş grubundan 43 kız, 42
erkek olmak üzere 85 çocuk oluşturmuştur. Çalışmada çocukların problem çözme
becerilerinin cinsiyet, yaş, okula devam süresi, kardeş sayısı, anne-baba yaşı
ve öğrenim durumu değişkenlerine göre farklılık gösterip göstermediğine
bakılmıştır. Verilerin toplanmasında Oğuz ve Köksal Akyol (2015) tarafından
geliştirilen Problem Çözme Becerisi Ölçeği (PÇBÖ) kullanılmıştır. Ölçek,
çocuklara bireysel olarak uygulanmıştır. Verilerin analizinde bağımsız örneklem
t-Testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Sonuç olarak;
problem çözme becerilerinin çocukların cinsiyeti, okula devam süresi, baba
yaşı, anne ve baba öğrenim düzeyi değişkenlerinden anlamlı ölçüde etkilenmediği
(p>0,05) görülmüştür. Çocuğun yaşı, kardeş sayısı ve anne yaşı
değişkenlerinin ise problem çözme becerileri üzerinde anlamlı etkisi olduğu
(p<0,05) belirlenmiştir. Çalışmadan elde edilen sonuçlar literatür ışığında
tartışılmış ve bazı öneriler geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Problem Çözme Problem Çözme Becerisi

Kaynakça

  • Altun, M., Dönmez, N., İnan, H., Taner, M. ve Özdilek, Z. (2001). Altı yaş grubu çocukların problem çözme stratejileri ve bunlarla ilgili öğretmen ve müfettiş algıları, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. (14 (1), 211-230.
  • Arslan, A. (2012). 6 yaş grubu çocuklarda genel problem çözme becerilerini değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi, geçerlik ve güvenirlik çalışmaları, Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Aydoğan, Y. (2004). İlköğretim ikinci ve dördüncü sınıf öğrencilerine genel problem çözme becerilerinin kazandırılmasında eğitimin etkisinin incelenmesi, Doktora tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Batıgün, A. D. (2000). Problem çözmeye yönelik terapiler: tanımı ve değerlendirme. Türk Psikoloji Bülteni, (19), 40-48.
  • Bingham, A. (2004). Çocuklarda problem çözme yeteneklerinin geliştirilmesi. (Çev. A. Ferhan Oğuzkan), İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Dinçer, Ç. (1995). Anaokuluna devam eden 5 yaş grubu çocuklarına kişilerarası problem çözme becerilerinin kazandırılmasında eğitimin etkisinin incelenmesi. Doktora tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
  • Dinçer, Ç., Güneysu, S.ve Etikan, İ. (1997). 54- 78 aylık çocukların kişiler arası problemlere getirdikleri çözümleri etkileyen faktörler. 1.Ulusal Çocuk Gelişim Kongresi
  • Emre, O., Çalışkan, Z., Ulutaş, A. ve Sağlam, M. (2017). 0-3 yaş çocuk gelişimi, gelişim psikolojisinin temel esasları-I. Emre E. (Çev.Ed.) Ankara. Anı Yayıncılık.
  • Eroğlu, E. (2001). Ailenin çocuklarda problem çözme yeteneğinin gelişmesi üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi.
  • Güven, Y. (2000). Erken çocukluk döneminde sezgisel düşünme ve matematik. İstanbul:Ya-Pa Yayınları
  • Kagan, J. (1981). The second year. Cambridge, MA. Harvard University Press.
  • Koray, Ö. ve Azar A. (2008). Ortaöğretim öğrencilerinin problem çözme ve mantıksal düşünme becerilerinin cinsiyet ve seçilen alan açısından incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 16(1): 125-136.
  • Oğuz, V. ve Köksal Akyol, A. (2015). Problem çözme becerisi ölçeği (PÇBÖ) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44(1), 105-122.
  • Ömeroğlu, E., Büyüköztürk, Ş., Aydoğan, Y. ve Özyürek, A. (2012). 5-7 yaş grubu çocuklar için problem çözme ölçeği geliştirme süreci. II. Uluslararası Türkiye Arşatırmaları Kongresi, 859-868.
  • Polya, G. (1945). How to solve it. Princeton, NJ: Princeton University Press.
  • Senemoğlu, N. (1994). Okulöncesi eğitim programı hangi yeterlikleri kazandırmalıdır? Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10: 21-30.
  • Şahin, G. (2009). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 5-6 yaş çocuklarının özerklik ve atılganlık düzeyleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Scholnick, E. K. ve Friedman, S. (1987). The planning construct in the psychological literature. S. Friedman, E. K. Scholnick & R.
  • Cocking (Eds.), Blueprints for thinking: The role of planning in cognitive development (pp. 3-38). Cambridge, England: Cambridge University Press.
  • Shure, M. B., Spivack, G. ve Jaeger, M. (1971). Problem-solving thinking and adjustment among disadvantaged preschool children. Child Development, 1791-1803.
  • Svvanson, H., James, L., E., O'Connor, E. ve Carter, K. R. (1991). Problem Solving sub Groups as Measure of Intellectual Giftedness, Journal of Educational Psychology, 61,5-72.
  • Tavlı, S. (2007). 6 yaş grubu anasınıfı öğrencilerinin problem çözme becerilerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi. Bolu: Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Terzi, Ş. (2003). Altıncı sınıf öğrencilerinin kişiler arası problem çözme beceri algıları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(2).
  • Yıldırım, R. (1998). Yaratıcılık ve yenilik (1.baskı). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
  • Yılmaz, E. ve Tepeli, K. (2013). 60-72 aylık çocukların sosyal problem çözme becerilerinin duyguları anlama becerileri açısından incelenmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 18, 117-130.
  • Zembat, R. ve Unutkan, Ö. P. (2003). Problem çözme becerilerinin gelişimi. Erken Çocuklukta, Gelişim ve Eğitimde Yeni Yaklaşımlar. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
  • Zelazo, P. D., Carter, A., Reznick, J. S. ve Frye, D. (1997). Early development of executive function: A problem-solving framework. Review of general psychology, 1(2), 198.
Toplam 27 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Arzu Özyürek 0000-0002-3083-7202

Yayımlanma Tarihi 28 Eylül 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 3 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Özyürek, A. (2018). Okul Öncesi Dönem Çocuklarda Problem Çözme Becerilerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 3(2), 32-41.