Bu araştırmanın amacı, Marmara Bölgesinde yer alan bir şehirde alt sosyoekonomik düzeyde üretim işçisi olarak çalışan ve 5-6 yaşında anaokuluna devam eden çocuğu olan babaların, çocuklarının günlük yaşantısında oyunun yerine yönelik algısını belirlemektir. Bu amaç doğrultusunda araştırmanın çalışma grubunu, Bursa’da üretim işçisi olarak çalışan ve 5-6 yaşlarında çocuğu olan 16 baba oluşturmaktadır. Çalışma, nitel araştırma yöntemlerinden biri olan olgu bilim (fenemolojik) desen ile yürütülmüştür. Veri toplama aşamasında görüşme tekniği, veri toplama aracı olarak ise yarı yapılandırılmış görüşme yapılmıştır. Araştırma verileri, soruların babalara yüz yüze sorulmasıyla elde edilmiştir. Babalara, çocuklarının okul dışında kalan zamanlardaki oyun oynama durumları, çocuklarının günlük rutin etkinliklerinde neler yaptıkları, çocuklarının oyun arkadaşlarına yönelik farkındalık düzeyleri, çocukların ev içi ve dışında oyun oynama alanı olarak kullandıkları yerler ve yaşadıkları sıkıntılar, çocuklarının ebeveynleri ile oyun oynarken anne ve babalarını farklılaştırmalarına yönelik babaların görüşleri ile ilgili açık uçlu sorular yöneltilmiş ve bu konudaki görüşleri saptanmaya çalışılmıştır. Araştırma bulgularından elde edilen sonuca göre çocukların okul dışı zamanlarının çoğunu oyun oynayarak, televizyon izleyerek ve dijital oyunlar oynayarak geçirdikleri, oyunlarını en çok anne-baba ve arkadaşlarıyla oynadıkları, ev içerisinde en çok oturma odası ve kendi odalarında oynadıkları saptanmıştır. Ayrıca, babaların en çok “yorgunluk ve/veya zaman yetersizliğinden dolayı çocuklarıyla yeteri kadar oyun oynayamama” konusunda sıkıntı yaşadıkları belirlenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Oyun, babaların oyun algısı, 5-6 yaş çocuğu
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Şubat 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019Cilt: 4 Sayı: 1 |