Okul öncesi eğitimde mizaha ilişkin öğretmen görüşlerinin belirlenmesini amaçlayan bu çalışmada, nitel araştırma yöntemlerinden olgubilim (fenomenoloji) kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu farklı illerde görev yapan, tabakalı örnekleme yöntemi kullanılarak belirlenen 174 okul öncesi öğretmeni oluşturmaktadır. Çalışmanın verileri “Kişisel Bilgi Formu” ile “Okul Öncesi Eğitimde Mizaha İlişkin Öğretmen Görüşleri Belirleme Formu” kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizinde Nvivo 12 paket programı kullanılmıştır. İçerik analizi sonucunda bulgular okul öncesi eğitimde mizahın gerekliliği, çocukların mizah özellikleri, sınıf içi etkinlikler, mizaha ilişkin kazanım ve göstergelerin yeterliliği, mizah etkinlikleri hazırlama noktasında yaşanan zorluklar olmak üzere 5 ana tema altında toplanmıştır. Bulgular temalara göre ele alınmış, öğretmenlerin görüşlerine de alıntılar halinde yer verilmiştir. Çalışma sonuçları öğretmenlerin okul öncesi eğitimde mizahı gerekli bulduklarını, mizahı destekleyen etkinlikleri planlama ve uygulamada ise bilgi ve deneyime ihtiyaç duyduklarını ortaya koymuştur.
Aboudan, R. (2009). Laugh and learn: Humor and learning a second language. International Journal of Arts and Sciences, 3(3), 90-99.
Balta, E. E. (2016). Eğitimde Mizahın Kullanımına İlişkin Öğretmen Tutumları. İlköğretim Online, 15(4), 1268-1279. 29 Ocak 2021, https://rb.gy/yqwp9y adresinden alınmıştır.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç- Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (11. Baskı). Ankara: PEGEM Yayıncılık.
Büyükyılmaz, O. (2019). The relationship between positive and negative use of humor of managers and employee attitudes. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(2), 125-150.
Carrell, A. (2008). Historical views of humor. V. Raskin, (Ed.), The Primer of humor research (303–332).
Berlin, Germany: Mouton de Gruyter.
Clikeman, M. S. & Glass, K. (2010). The relation of humor and child development: Social, adaptive, and emotional aspects. Journal of Child Neurology, 1(4), 1-14.
Colker, L. J. (2008). Twelve characteristics of effective early childhood teachers. YC Young Children, 63(2).
Crawford, C. B. (1994). Theory and implications regarding the utilization of strategic humor by leaders. Journal of Leadership & Organizational Studies, 1(4), 53-68.
Çakıroğlu, Ü. & Erdoğdu, F. (2016). Öğrenme sürecinde mizahın kullanımı ile ilgili çalışmalarda eğilimler. In
Presıdent Of The Symposıum, 140-146.
Garner, R. L. (2006). Humor in Pedagogy: How Ha-Ha can Lead to Aha! College Teaching. 54(1), 177-180.
Retrieved February 12, 2021, from https://bit.ly/3a8fPQt
Gültekin, M. & Çubukçu, Z. (2008). İlköğretim öğretmenlerinin hizmet içi eğitime ilişkin görüşleri. Sosyal
Bilimler Dergisi, 19, 185-201.
Ivy, L. L. (2013). Using humor in the classroom. The Journal of Adventist Education, 39-43.
Jeder, D. (2015). Implications of using humor in the classroom. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 180,
828 – 833.
Karadağ, M. (2019). Okul öncesi din eğitiminde kavram öğretimi. Hitit Üniversitesi, Çorum.
Klein, A. J. (1985). Children's humor: A cognitive-developmental perspective. Retrieved October 29, 2021, from
https://rb.gy/q66gw1.
Köksal, O., Dağal, A. B. & Duman, A. (2016). Okul öncesi öğretmenlerinin okul öncesi eğitim programı
hakkındaki görüşlerinin belirlenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 46, 379-394.
Ljuštanović, J. & Pešikan-Ljuštanović, L. (2017). Laughing children and funny children: Laughter and early
childhood. Narodna umjetnost: hrvatski časopis za etnologiju i folkloristiku, 54(1), 29-
Loizou, E. & Recchia, S. L. (2019). Research on young children's humor. Retrieved October 29, 2021, from
https://rb.gy/y5jihh.
Lomax, R.G. & Moosavi, S. A. (2002). Using humor to teach statistics: Must they be orthogonal? Understanding Statistics: Statistical Issues in Psychology Education, and the Social Sciences, 1(2), 113-130.
Mata-McMahon, J. (2017). Spirituality and humour: Making connections for early childhood
education. International Journal of Children's Spirituality, 22(2), 170-178.
Mulder, M. P. & Nijholt, A. (2002). Humour research: State of the art. Retrieved October 29, 2021, from
https://rb.gy/a4qwwy.
Occon, R. (2015). Using humor to create a positive learning environment. American Society for Engineering
Education. Retrieved October 29, 2021, from https://rb.gy/ml3lut.
Okul Öncesi Eğitim Programı (2013). 29 Ocak 2021, https://rb.gy/mtphvw.
Oral, G. (2004). Ergenlikte Mizah Ölçeği. Eğilim ve Bilim, 29(133), 20-27.
Özkara, Y. (2013). Utilization from humour elements ın primary school turkish teaching period. Milli Folklor,
25(100), 182-188.
Rönkkö, M. L. & Aerila, J.A. (2018). Humour in a holistic learning process in a preschool setting. FormAkademisk, 11 (1), 1-13.
Semrud-Clikeman, M. & Glass, K. (2010). The relation of humor and child development: Social, adaptive, and
emotional aspects. Journal of Child Neurology, 25(10), 1248-1260.
Shade, R. A. (1996). License to laugh: Humor in the classroom. Retrieved October 29, 2021, from
https://rb.gy/wdkr6r.
Steele, K. E. (1998). The positive and negative effects of the use of humor in the classroom setting. Retrieved
October 29, 2021, from https://rb.gy/sdu1ce
Taş, B. (2006). AB uyum sürecinde Türkiye için yeni bir bölge kavramı: İstatistiki bölge birimleri
sınıflandırması (İBBS). Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(2), 185-197.
Wanzer, M., Frymier, A. B. & Irwin, J. (2010). An explanation of the relationship between instructor humor and student learning: Instructional humor processing theory. Communication Education, 59(1), 1-18.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Ziyaeemehr, A., Kumar, V. & Abdullah, M. (2011). Use and non-use of humor in academic ESL classrooms.
English Language Teaching, 4(3), 111-119.
Gültekin, D., & Ulutaş, İ. (2021). Öğretmenlerin Okul Öncesi Eğitimde Mizaha İlişkin Görüşleri. Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 6(1), 53-70.